Με ρόδια και λωτούς αλλάζει το παραγωγικό πρότυπο!
Ο Χρήστος Γκόντιας από τη Δράμα συνταιριάζει τους αγροτικούς αγώνες με νέα μοντέλα παραγωγής - Με 4.500 δέντρα στο κτήμα «Ρόδινο» του Φωτολίβους δέχεται επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό καλώντας τον κόσμο μέσα στο χωράφι
Δείτε περισσότερα στο: http://www.paratiritis-news.gr/
Ένα πρόσωπο γεμάτο δυναμισμό και πάθος για την αγροτιά και τους αγώνες της αναδύθηκε και έγινε ευρύτερα γνωστό στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και σε όλη την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, μέσα από τα αγροτικά μπλόκα, στις εθνικές οδούς, στα υπουργικά γραφεία και όπου αλλού σήμαινε η ώρα της δικής τους μάχης.
Είναι ο 47χρονος Χρήστος Γκόντιας, μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Γραμματείας των αγροτών από το Φωτολίβος της Δράμας, που δεν συμβιβάζεται με την μιζέρια και την παραίτηση, δεν του άρεσαν ποτέ τα κούφια λόγια και οι μπαταριές στον αέρα, που σμιλεύει καθημερινά τη γη και χαίρεται τα γεννήματά της αλλά και δεν διστάζει να πειραματίζεται και να αλλάζει τον ρου της προσωπικής τους επαγγελματικής διαδρομής.
Η ιδέα γεννήθηκε στα μπλόκα των αγροτών, όταν το σύνθημα «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», τού προκαλούσε, όπως λέει ίδιος, ένα είδος… αλλεργίας και ήταν τότε ήταν που πήρε την απόφαση να «ξηλώσει» το βαμβάκι, το σιτάρι, το καλαμπόκι και να στραφεί σε νέες δυναμικές καλλιέργειες, που δεν χρειάζονται επιδοτήσεις. Σήμερα ο αγρότης-επιχειρηματίας έχει στήσει στο Φωτολίβος Δράμας, στον εύφορο κάμπο της Ανατολικής Μακεδονίας, το κτήμα «Ρόδινο», και… νοικιάζει ροδιές και δέντρα λωτού, προσφέροντας τη μοναδική ποικιλία λωτού Καραλιόκ ή λωτό σοκολάτας με τη γλυκιά, κρεμώδη υφή που λιώνει αργά στο στόμα, ικανοποιώντας τις πιο απαιτητικές γεύσεις.
Με 50 ευρώ τον χρόνο, όποιος θέλει μπορεί να νοικιάσει ένα από τα 4.500 δέντρα και να μαζέψει όλη την παραγωγή, περίπου 25 κιλά προϊόντος. Ο Χρ. Γκόντιας και τα παιδιά του, Θεοδόσης και Δέσποινα, αναλαμβάνουν τη φροντίδα του δέντρου και όλες τις φάσεις της καλλιέργειας.
Εκατοντάδες σχολεία αλλά και φοιτητές από το ΑΠΘ και άλλα ιδρύματα έχουν επισκεφθεί μέχρι σήμερα το «Ρόδινο», που λειτουργεί από το 2004, και τους τελευταίους μήνες είναι σε πλήρη ανάπτυξη, ενώ πολλά δέντρα έχουν πλέον νοικιαστεί ακόμη και από Δραμινούς του εξωτερικού. Ο λόγος, όμως, στον ίδιο τον Χρήστο Γκόντια…
ΠτΘ: Γιατί απέτυχαν οι φετινές κινητοποιήσεις των αγροτών. Τι ήταν εκείνο που επηρέασε την τελική τους έκβαση;
Χ.Γκ: Κάθε χρονιά είναι μία άλλη χρονιά για τις κινητοποιήσεις. Μετά την προπέρσινη εμπειρία έμεινε μια πικρή γεύση στους αγρότες, όταν φθάσαμε στην πηγή και δεν ήπιαμε νερό. Και ήμασταν μαζί, αγρότες, αλιείς, κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι. Και καταφέραμε να πάνε τα μέτρα τέσσερις μήνες πίσω. Με όλη αυτή την πίκρα που πήρε ο κόσμος, φέτος δεν ήταν έτοιμος για δυναμική κινητοποίηση. Η εξέλιξη δεν με ικανοποίησε προσωπικά ούτε ως μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Γραμματείας. Μετά από 40 μέρες στον δρόμο μία φιέστα που έγινε στην Αθήνα διέλυσε μια τόσο μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση. Χρειάζεται αγώνας. Με τουφεκιές στον αέρα, δεν λύνονται τα προβλήματά μας. Εμείς επιλέξαμε, όπως και οι υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις να καταφύγουμε στο ΣτΕ και αυτό πράξαμε. Ζητάμε να καταργηθεί ο νόμος του ασφαλιστικού επί της αρχής.
ΠτΘ: Μπορεί να γίνει η γεωργία η ατμομηχανή για την επανεκκίνηση της χειμαζόμενης ελληνικής οικονομίας;
Χ.Γκ: Και βέβαια μπορεί, αλλά όχι κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ατμομηχανή για την οικονομία είναι η αγροτική παραγωγή αλλά ατμομηχανή χωρίς καύσιμο, δεν λειτουργεί. Και αυτή την στιγμή τα κοστολόγια στα καύσιμα, στα λιπάσματα, στα φάρμακα είναι τόσο μεγάλα που δεν είμαστε ανταγωνιστικοί στις έξω αγορές. Επειδή έχω ένα προϊόν που εξάγεται και έχουμε γενικότερα καλά προϊόντα και καλούς επαγγελματίες που μπορούν να προσφέρουν και στον κόσμο της Ελλάδας και στο εξωτερικό, με τα κοστολόγια που υπάρχουν και την λαίλαπα του ασφαλιστικού δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι και το βάρος της οικονομίας για να γίνουμε ατμομηχανή. Αυτά που ζητάμε και από τη σημερινή και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έχουν γίνει ούτε στο 10%. Όταν οι άνθρωποι της παραγωγής μιλούν για τα προβλήματά τους κοστολογημένα, πρέπει οι κυβερνόντες να κάθονται και να ακούνε για να μπορέσει να ξελασπώσει η Ελλάδα.
ΠτΘ: Τι είναι εκείνο κατά την άποψή σας που εμποδίζει όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών να συμμεριστούν τις απόψεις σας; Θεωρείτε ότι εσκεμμένα αρνούνται τα αιτήματά σας ή υπάρχει κάτι άλλο;
Χ.Γκ: Το υπουργεία μας τα τελευταία 5- 6 χρόνια το μόνο που κάνουν είναι να κάνουν διαχείριση. Και όταν συμφωνήσουν μαζί μας, η απάντηση είναι ότι «δεν μας το επιτρέπει το μνημόνιο». Που πάει να πει ότι κοντεύει η χώρα προς την καταστροφή. Γιατί, χώρα που δεν έχει εθνικό προϊόν είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Και εμείς αυτή την στιγμή, πάμε από το κακό στο χειρότερο σε εθνικό προϊόν.
ΠτΘ: Παρόλα αυτά εσείς τολμήσατε να αλλάξατε το μοντέλο των καλλιεργειών σας και να πάτε από τις εκτατικές στις δενδρώδεις καλλιέργειες δείχνοντας έναν άλλο δρόμο στους Έλληνες παραγωγούς. Πώς το πετύχατε αυτό;
Χ.Γκ: Εγώ το έκανα γιατί έβλεπα ότι με τις εκτατικές καλλιέργειες ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Έχω βέβαια ακόμα 200 στρέμματα με ηλίανθο και σιτηρά αλλά η μεταστροφή μου είναι δεδομένη. Από εκεί και πέρα με τις ροδιές και τους λωτούς στόχευσα στις δενδρώδεις καλλιέργειες γιατί νομίζω και πιστεύω ότι είναι πιο αποδοτικές. Αυτό που βλέπω όμως είναι ότι το επιπλέον κέρδος μοιράζεται σε εφορία και ασφάλεια. Οπότε δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο και αν τελικά είμαστε από τους τελευταίους ήρωες που μείναμε να μαχόμαστε με την γη για να πληρώνουμε τα χρέη των ευρωπαίων.
ΠτΘ: Δεν μείνατε όμως μόνο εκεί. Εφαρμόζετε ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα ενοικίασης των δέντρων σας και επισκεψιμότητας του αγροκτήματος σας…
Χ.Γκ: Πριν δύο χρόνια βλέποντας το τι συμβαίνει στο εξωτερικό, διαπίστωσα ότι σε μία περιοχή της Ιταλίας έκαναν το ίδιο πράγμα με τα ζώα τους και σκέφθηκα να το κάνω εγώ με τα δέντρα. Από πέρυσι που έφτασαν τα δέντρα μου σε ένα σημείο να είναι αποδοτικά αποφάσισα να κάνω ένα project και το ονόμασα «να μεγαλώσουμε μαζί ένα δέντρο». Δίνω το δέντρο μου για μία χρονιά σε αυτόν που θέλει να το πάρει και μαζεύει τον καρπό του δέντρου στο τέλος της χρονιάς στην περίοδο της συγκομιδής.
Το κτήμα είναι επισκέψιμο, το επισκέπτονται σχολεία, έχουμε και ένα πρόγραμμα για το τι πρέπει να μάθουν τα παιδιά με διδακτικούς τρόπους που ξέρουμε να διδάσκουμε πολύ καλά. Από εκεί και πέρα ό,τι παραγωγή βγάλει το δέντρο τους με εγγυημένα τα 25 κιλά, θα τα πάρουν. Μπαίνουν σε μία διαδικασία παραγωγής άνθρωποι από αστικά κέντρα που δεν έχουν σχέση με τις καλλιέργειες, έρχονται σε επαφή με την γη και βλέπουν δίπλα και τον αραβόσιτο και τα βαμβάκια και τον κόπο που γίνεται και πώς μπορεί από έναν σπόρο ο αγρότης να περιμένει όλη τη χρονιά για να συγκομίσει το προϊόν του. Οι αγρότες στον αστικό πληθυσμό είναι παρεξηγημένοι.
Γιατί ο κόσμος θεωρεί ότι μεγάλη μερίδα των αγροτών εξαρτάται μόνο από τις επιδοτήσεις. Ας δουν λοιπόν ότι οι αγρότες προσφέρουν έργο και δίνουν ό,τι καλύτερο έχουν σε τρόφιμα στον κόσμο της Ελλάδας για να τον θρέψουν. Έρχονται στο κτήμα ακόμη και από την Αθήνα αλλά και από το Λάουφ της Γερμανίας, που είναι αδελφοποιημένη πόλη με την Δράμα. Εδώ και μία εβδομάδα έχουμε κλείσει συμφωνία με τα ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ και θα συνεργαστούμε μαζί στους τρόπους καλλιέργειας δέντρων. Έχει μπει στα μαθήματά τους από πέρυσι και το αγροτικό κομμάτι σε συνεργασία με το δικό μου κτήμα και του κτήματος του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ.
ΠτΘ: Πώς μπορεί να συνταιριάζει τον συνδικαλισμό ένας μερακλής και νοικοκύρης παραγωγός όπως εσείς που έχετε καθημερινή και αδιάκοπη ενασχόληση με την γη και την παραγωγή;
Χ. Γκ: Τα χρόνια αλλάζουν. Ο συνδικαλισμός πιστεύω ότι περνάει σε μια υγιή φάση. Εγώ άλλωστε δεν θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου συνδικαλιστή. Αλλά με τα τελευταία που έβλεπα είχα θυμώσει υπερβολικά και δεν θα άφηνα ποτέ την τύχη την δική μου σε χέρια που δεν εμπιστευόμουν. Γι’ αυτό λοιπόν, μια παρέα αγροτών από όλη την Ελλάδα γίναμε φίλοι και δεν κοιτάμε το πώς θα περάσουμε εμείς καλά αλλά πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε τον κλάδο μας και την τάξη μας καλύτερη. Στην Ροδόπη για παράδειγμα, έχει σωστούς επαγγελματίες αγρότες. Ήρθα σε επαφή μαζί τους μέσα από τις κινητοποιήσεις των τελευταίων δύο χρόνων. Μία φιλία που έχει δημιουργήσει σχέση εμπιστοσύνης και αυτό μού αρέσει πάρα πολύ. Γιατί είναι προσωπική ανάγκη του καθενός και κανείς δεν ξέρει καλύτερα από εμάς το πρόβλημα που έχουμε στην καθημερινή μας ζωή. Παλεύω γι’ αυτό που μού αντιστοιχεί, για μια καλύτερη ζωή!
Είναι ο 47χρονος Χρήστος Γκόντιας, μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Γραμματείας των αγροτών από το Φωτολίβος της Δράμας, που δεν συμβιβάζεται με την μιζέρια και την παραίτηση, δεν του άρεσαν ποτέ τα κούφια λόγια και οι μπαταριές στον αέρα, που σμιλεύει καθημερινά τη γη και χαίρεται τα γεννήματά της αλλά και δεν διστάζει να πειραματίζεται και να αλλάζει τον ρου της προσωπικής τους επαγγελματικής διαδρομής.
Η ιδέα γεννήθηκε στα μπλόκα των αγροτών, όταν το σύνθημα «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά», τού προκαλούσε, όπως λέει ίδιος, ένα είδος… αλλεργίας και ήταν τότε ήταν που πήρε την απόφαση να «ξηλώσει» το βαμβάκι, το σιτάρι, το καλαμπόκι και να στραφεί σε νέες δυναμικές καλλιέργειες, που δεν χρειάζονται επιδοτήσεις. Σήμερα ο αγρότης-επιχειρηματίας έχει στήσει στο Φωτολίβος Δράμας, στον εύφορο κάμπο της Ανατολικής Μακεδονίας, το κτήμα «Ρόδινο», και… νοικιάζει ροδιές και δέντρα λωτού, προσφέροντας τη μοναδική ποικιλία λωτού Καραλιόκ ή λωτό σοκολάτας με τη γλυκιά, κρεμώδη υφή που λιώνει αργά στο στόμα, ικανοποιώντας τις πιο απαιτητικές γεύσεις.
Με 50 ευρώ τον χρόνο, όποιος θέλει μπορεί να νοικιάσει ένα από τα 4.500 δέντρα και να μαζέψει όλη την παραγωγή, περίπου 25 κιλά προϊόντος. Ο Χρ. Γκόντιας και τα παιδιά του, Θεοδόσης και Δέσποινα, αναλαμβάνουν τη φροντίδα του δέντρου και όλες τις φάσεις της καλλιέργειας.
Εκατοντάδες σχολεία αλλά και φοιτητές από το ΑΠΘ και άλλα ιδρύματα έχουν επισκεφθεί μέχρι σήμερα το «Ρόδινο», που λειτουργεί από το 2004, και τους τελευταίους μήνες είναι σε πλήρη ανάπτυξη, ενώ πολλά δέντρα έχουν πλέον νοικιαστεί ακόμη και από Δραμινούς του εξωτερικού. Ο λόγος, όμως, στον ίδιο τον Χρήστο Γκόντια…
ΠτΘ: Γιατί απέτυχαν οι φετινές κινητοποιήσεις των αγροτών. Τι ήταν εκείνο που επηρέασε την τελική τους έκβαση;
Χ.Γκ: Κάθε χρονιά είναι μία άλλη χρονιά για τις κινητοποιήσεις. Μετά την προπέρσινη εμπειρία έμεινε μια πικρή γεύση στους αγρότες, όταν φθάσαμε στην πηγή και δεν ήπιαμε νερό. Και ήμασταν μαζί, αγρότες, αλιείς, κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι. Και καταφέραμε να πάνε τα μέτρα τέσσερις μήνες πίσω. Με όλη αυτή την πίκρα που πήρε ο κόσμος, φέτος δεν ήταν έτοιμος για δυναμική κινητοποίηση. Η εξέλιξη δεν με ικανοποίησε προσωπικά ούτε ως μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Γραμματείας. Μετά από 40 μέρες στον δρόμο μία φιέστα που έγινε στην Αθήνα διέλυσε μια τόσο μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση. Χρειάζεται αγώνας. Με τουφεκιές στον αέρα, δεν λύνονται τα προβλήματά μας. Εμείς επιλέξαμε, όπως και οι υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις να καταφύγουμε στο ΣτΕ και αυτό πράξαμε. Ζητάμε να καταργηθεί ο νόμος του ασφαλιστικού επί της αρχής.
ΠτΘ: Μπορεί να γίνει η γεωργία η ατμομηχανή για την επανεκκίνηση της χειμαζόμενης ελληνικής οικονομίας;
Χ.Γκ: Και βέβαια μπορεί, αλλά όχι κάτω από αυτές τις συνθήκες. Ατμομηχανή για την οικονομία είναι η αγροτική παραγωγή αλλά ατμομηχανή χωρίς καύσιμο, δεν λειτουργεί. Και αυτή την στιγμή τα κοστολόγια στα καύσιμα, στα λιπάσματα, στα φάρμακα είναι τόσο μεγάλα που δεν είμαστε ανταγωνιστικοί στις έξω αγορές. Επειδή έχω ένα προϊόν που εξάγεται και έχουμε γενικότερα καλά προϊόντα και καλούς επαγγελματίες που μπορούν να προσφέρουν και στον κόσμο της Ελλάδας και στο εξωτερικό, με τα κοστολόγια που υπάρχουν και την λαίλαπα του ασφαλιστικού δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι και το βάρος της οικονομίας για να γίνουμε ατμομηχανή. Αυτά που ζητάμε και από τη σημερινή και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν έχουν γίνει ούτε στο 10%. Όταν οι άνθρωποι της παραγωγής μιλούν για τα προβλήματά τους κοστολογημένα, πρέπει οι κυβερνόντες να κάθονται και να ακούνε για να μπορέσει να ξελασπώσει η Ελλάδα.
ΠτΘ: Τι είναι εκείνο κατά την άποψή σας που εμποδίζει όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών να συμμεριστούν τις απόψεις σας; Θεωρείτε ότι εσκεμμένα αρνούνται τα αιτήματά σας ή υπάρχει κάτι άλλο;
Χ.Γκ: Το υπουργεία μας τα τελευταία 5- 6 χρόνια το μόνο που κάνουν είναι να κάνουν διαχείριση. Και όταν συμφωνήσουν μαζί μας, η απάντηση είναι ότι «δεν μας το επιτρέπει το μνημόνιο». Που πάει να πει ότι κοντεύει η χώρα προς την καταστροφή. Γιατί, χώρα που δεν έχει εθνικό προϊόν είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Και εμείς αυτή την στιγμή, πάμε από το κακό στο χειρότερο σε εθνικό προϊόν.
ΠτΘ: Παρόλα αυτά εσείς τολμήσατε να αλλάξατε το μοντέλο των καλλιεργειών σας και να πάτε από τις εκτατικές στις δενδρώδεις καλλιέργειες δείχνοντας έναν άλλο δρόμο στους Έλληνες παραγωγούς. Πώς το πετύχατε αυτό;
Χ.Γκ: Εγώ το έκανα γιατί έβλεπα ότι με τις εκτατικές καλλιέργειες ο λογαριασμός δεν βγαίνει. Έχω βέβαια ακόμα 200 στρέμματα με ηλίανθο και σιτηρά αλλά η μεταστροφή μου είναι δεδομένη. Από εκεί και πέρα με τις ροδιές και τους λωτούς στόχευσα στις δενδρώδεις καλλιέργειες γιατί νομίζω και πιστεύω ότι είναι πιο αποδοτικές. Αυτό που βλέπω όμως είναι ότι το επιπλέον κέρδος μοιράζεται σε εφορία και ασφάλεια. Οπότε δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο και αν τελικά είμαστε από τους τελευταίους ήρωες που μείναμε να μαχόμαστε με την γη για να πληρώνουμε τα χρέη των ευρωπαίων.
ΠτΘ: Δεν μείνατε όμως μόνο εκεί. Εφαρμόζετε ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα ενοικίασης των δέντρων σας και επισκεψιμότητας του αγροκτήματος σας…
Χ.Γκ: Πριν δύο χρόνια βλέποντας το τι συμβαίνει στο εξωτερικό, διαπίστωσα ότι σε μία περιοχή της Ιταλίας έκαναν το ίδιο πράγμα με τα ζώα τους και σκέφθηκα να το κάνω εγώ με τα δέντρα. Από πέρυσι που έφτασαν τα δέντρα μου σε ένα σημείο να είναι αποδοτικά αποφάσισα να κάνω ένα project και το ονόμασα «να μεγαλώσουμε μαζί ένα δέντρο». Δίνω το δέντρο μου για μία χρονιά σε αυτόν που θέλει να το πάρει και μαζεύει τον καρπό του δέντρου στο τέλος της χρονιάς στην περίοδο της συγκομιδής.
Το κτήμα είναι επισκέψιμο, το επισκέπτονται σχολεία, έχουμε και ένα πρόγραμμα για το τι πρέπει να μάθουν τα παιδιά με διδακτικούς τρόπους που ξέρουμε να διδάσκουμε πολύ καλά. Από εκεί και πέρα ό,τι παραγωγή βγάλει το δέντρο τους με εγγυημένα τα 25 κιλά, θα τα πάρουν. Μπαίνουν σε μία διαδικασία παραγωγής άνθρωποι από αστικά κέντρα που δεν έχουν σχέση με τις καλλιέργειες, έρχονται σε επαφή με την γη και βλέπουν δίπλα και τον αραβόσιτο και τα βαμβάκια και τον κόπο που γίνεται και πώς μπορεί από έναν σπόρο ο αγρότης να περιμένει όλη τη χρονιά για να συγκομίσει το προϊόν του. Οι αγρότες στον αστικό πληθυσμό είναι παρεξηγημένοι.
Γιατί ο κόσμος θεωρεί ότι μεγάλη μερίδα των αγροτών εξαρτάται μόνο από τις επιδοτήσεις. Ας δουν λοιπόν ότι οι αγρότες προσφέρουν έργο και δίνουν ό,τι καλύτερο έχουν σε τρόφιμα στον κόσμο της Ελλάδας για να τον θρέψουν. Έρχονται στο κτήμα ακόμη και από την Αθήνα αλλά και από το Λάουφ της Γερμανίας, που είναι αδελφοποιημένη πόλη με την Δράμα. Εδώ και μία εβδομάδα έχουμε κλείσει συμφωνία με τα ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ και θα συνεργαστούμε μαζί στους τρόπους καλλιέργειας δέντρων. Έχει μπει στα μαθήματά τους από πέρυσι και το αγροτικό κομμάτι σε συνεργασία με το δικό μου κτήμα και του κτήματος του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ.
ΠτΘ: Πώς μπορεί να συνταιριάζει τον συνδικαλισμό ένας μερακλής και νοικοκύρης παραγωγός όπως εσείς που έχετε καθημερινή και αδιάκοπη ενασχόληση με την γη και την παραγωγή;
Χ. Γκ: Τα χρόνια αλλάζουν. Ο συνδικαλισμός πιστεύω ότι περνάει σε μια υγιή φάση. Εγώ άλλωστε δεν θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου συνδικαλιστή. Αλλά με τα τελευταία που έβλεπα είχα θυμώσει υπερβολικά και δεν θα άφηνα ποτέ την τύχη την δική μου σε χέρια που δεν εμπιστευόμουν. Γι’ αυτό λοιπόν, μια παρέα αγροτών από όλη την Ελλάδα γίναμε φίλοι και δεν κοιτάμε το πώς θα περάσουμε εμείς καλά αλλά πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε τον κλάδο μας και την τάξη μας καλύτερη. Στην Ροδόπη για παράδειγμα, έχει σωστούς επαγγελματίες αγρότες. Ήρθα σε επαφή μαζί τους μέσα από τις κινητοποιήσεις των τελευταίων δύο χρόνων. Μία φιλία που έχει δημιουργήσει σχέση εμπιστοσύνης και αυτό μού αρέσει πάρα πολύ. Γιατί είναι προσωπική ανάγκη του καθενός και κανείς δεν ξέρει καλύτερα από εμάς το πρόβλημα που έχουμε στην καθημερινή μας ζωή. Παλεύω γι’ αυτό που μού αντιστοιχεί, για μια καλύτερη ζωή!
«Οι λωτοί είναι ένα δέντρο πάρα πολύ όμορφο με όμορφο καρπό»
ΠτΘ: Ποια είναι τα μυστικά της καλλιέργειας του λωτού και ποια τα οφέλη από την παραγωγή του;
Χ. Γκ: Οι λωτοί είναι ένα δέντρο πάρα πολύ όμορφο με όμορφο καρπό. Λέγεται το δέντρο της ανατολής και προέρχεται από την Κίνα και από την Ιαπωνία. Έχω τρεις ποικιλίες. Η μία είναι λωτός σοκολάτα που πραγματικά η γεύση του έρχεται προς την σοκολάτα. Μία άλλη ποικιλία είναι η Καραλιόκ που τρώγεται όπως το μήλο. Δεν είναι στυφός λωτός και τρώγεται ως έχει. Και μία ποικιλία που λέγεται Φούγιο, είναι πάρα πολύ γλυκός αλλά πρέπει να ωριμάσει για να τον φας. Έχει πάρα πολλά οφέλη και μπορείς να στοχεύσεις και σε μία μερίδα πληθυσμού που πάσχει από σακχαροδιαβήτη.
Η περίοδος συγκομιδής του λωτού είναι στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου και αυτοί που θέλουν να μαζέψουν λωτούς και τα ρόδια μόνοι τους, μπορούν να τα μαζέψουν σε τιμή παραγωγού από το χωράφι. Η καλλιέργεια είναι βιολογική. Εξάγονται αλλά η μεγαλύτερη ποσότητα πηγαίνει στο εσωτερικό. Ο χυμός των ροδιών όμως φεύγει στο εξωτερικό.
πηγη: http://paratiritis-news.gr/details.php?id=190283
Post A Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια :