Ορεινών περιπλανήσεων συνέχεια: Μεγάλα Λιβάδια Πάικου
Πράγματι η σχεδόν αφόρητη ζέστη έκανε την ιδέα να ανεβούμε στο βουνό πολύ δελεαστική. Κι έτσι η πρόσκληση να τους επισκεφθούμε στα ορεινά έγινε αποδεκτή με μεγάλη χαρά και χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ετοιμάσαμε τα μπαγκάζια μας και... να 'μαστε στα Μεγάλα Λιβάδια του Πάικου, στα 1.200 με 1.300 μέτρα υψόμετρο, όπου η ζέστη είναι άγνωστη και το βράδι κοιμάσαι με τουλάχιστον μία κουβέρτα ακόμη και το καλοκαίρι. 14,5 βαθμοί το πρωί, το πολύ 25 το μεσημεροαπόγευμα... Παράδεισος μας φάνηκε μετά τις πολλές ζέστες του καλοκαιριού στη Βελίκα.
Ο απέραντος κάμπος με τα πολλά νερά και τις καταπληκτικές καλλιέργειες κηπευτικών που τροφοδοτούν καθημερινά την αγορά της Θεσσαλονίκης και εργοστάσια παρασκευής σαλατικών, δημιουργούν αρκετή κίνηση στο χωριό από τους εργάτες που απασχολούνται στον κάμπο και τους παραγωγούς - διακινητές των προϊόντων. Μπρόκολα, φασολάκια, πατάτες, μαρούλια πράσινα και κόκκινα, σπανάκια και κολοκυθάκια πραγματικά λαχταριστά και μοναδικά λόγω του ότι παράγονται σε ορεινό μέρος και ποτίζονται με γάργαρα νερά, δεν έχουν "αντίπαλο" στην αγορά.
Η πρώτη συνάντηση με τους φίλους μας είναι (πού αλλού;) γύρω από το τραπέζι, στρωμένο με όλα τα καλά! Οι εντυπώσεις μας από την ανάβαση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και η πρώτη εικόνα του χωριού κυριαρχούν στη συζήτηση.
Μια πρώτη γνωριμία με το χωριό το απόγευμα μας εντυπωσιάζει. Νερά μα πάρα πολλά νερά, βρύσες μονές, διπλές, πέντε βρύσες, επτά βρύσες, όσες θέλεις, λιθόστρωτοι δρόμοι και στα πεζοδρόμια τα καλλωπιστικά δένδρα είναι καστανιές. Η βόλτα απέναντι από το χωριό μας δίνει τη δυνατότητα να το βλέπουμε ολόκληρο μαζί με τον ατέλειωτο κάμπο και έτσι σουρουπώνει και παραδροσίζει. Μπρ...Κρύο! Καιρό είχαμε να νιώσουμε αυτή την αίσθηση! Οπότε σπίτι ολοταχώς, κουβεντούλα και πρόγραμμα για την επόμενη.
Θα έχουμε καμιά ορεινή περιπλάνηση; Ε στο βουνό είμαστε, δε θα έχουμε; Θα περπατήσουμε το μονοπάτι στο Πραματάρι ή Κοτζάμ Ντερέ, μεγάλο ρέμα, όπου ο ήλιος δε μπορεί να περάσει από τις φυλλωσιές των δέντρων και τα νερά που κατεβαίνουν δημιουργούν εκείνο τον υπέροχο ήχο. Είναι 3,5 χιλιόμετρα σκεπασμένα με οξιές. Το ποτάμι το περνάς 9 φορές από τα ξύλινα γεφυράκια που φέρουν τα ονόματα των 9 μουσών και είναι γεμάτο με νούφαρα. Θα μπορούσε να λέγεται μονοπάτι των μουσών και των νούφαρων. Καταπληκτικό και σε πολλά σημεία θυμίζει Ενιπέα. Μόνο που η πρώτη γεφυρούλα χαλασε από την ορμή των νερών του χειμώνα και θέλει στήσιμο εκ νέου, οπότε δροσίζεσαι και λίγο όταν περνάς από εκεί. Μοναδική παραφωνία είναι τα πολλά λάστιχα που στέλνουν το νερό στα καστανοπερίβολα της Καστανερής, αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα στην περίπτωση αυτή. Στη συνέχεια ακολουθείς τα σήματα με τη σαλαμάνδρα και τα κόκκινα σημάδια στα δέντρα και στα βράχια και φτάνεις σε έναν όμορφο χώρο αναψυχής. Από εκει μπορείς σε λίγο να συνεχίσεις στο "βάλε όρβο" που σημαίνει τυφλό ρέμα ή Στραβοπόταμο μέχρι έναν άλλο χώρο αναψυχής. (Πολλή αναψυχή, υγεία κι ευεξία μέσα στη φύση). Εδώ σε φέρνει το αυτοκίνητο από τον καλά συντηρημένο δασικό δρόμο. Πραγματικά αξέχαστη η διαδρομή κάτω από τις πελώριες οξιές υπό τον ήχο του νερού και του θροΐσματος των φύλλων.
Απογευματινές βόλτες και πάλι στο χωριό και επίσκεψη στο όμορφο νεοσύστατο λαογραφικό μουσείο μας διδάσκει την ιστορία του χωριού την οποία συμπληρώνει ο "αρχηγός" του. Ο κυρ-Μιχάλης είναι ο γηραιότερος επιζών και στα 91 χρόνια του είναι τόσο δραστήριος και αφηγηματικός που κρέμεσαι από τα χείλη του.
Δροσιά, ομορφιά, χαλάρωση, καλή παρέα και φανταστική φιλοξενία σε κάνουν να μη σκέφτεσαι πότε θα επιστρέψεις αλλά το πλάνο την επόμενη μέρα προβλέπει επιστροφή, μέσω Αρχάγγελου. Εδώ αν και είναι ήδη 3 Αυγούστου 2016 τα σταροχώραφα είναι αθέριστα και μόλις πριν λίγες μέρες τέλειωσε η συλλογή των πεντανόστιμων κερασιών. Επίσκεψη στο μοναστήρι του Αρχάγγελου Μιχαήλ και στη συνέχεια στους καταρράκτες και στη γαλάζια λιμνούλα του Σκρα, όπου ανεβοκατεβαίνεις 130 πετρόκτιστα σκαλοπάτια και φτάνεις στους καταρράκτες. Οργιώδης βλάστηση και εδώ, νούφαρα και μια μικρή ζούγκλα σε υποδέχονται, πανέμορφο μέρος αλλά δυστυχώς με μπόλικα σκουπίδια από τους "φυσιολάτρες" επισκέπτες. Ευτυχώς όμως υπάρχουν και μερικοί πιο ευυνείδητοιι που καθαρίζουν τα σκουπίδια των προηγούμενων...
Η εκδρομή τελειώνει με μια επίσκεψη στο πολεμικό μουσείο του Σκρα και μετά στη διπλανή ταβέρνα, να πάρουμε "δύναμη" για την επιστροφή.
(Προθήκες με οπλισμό και "ενθύμια" του ελληνικού, του αγγλικού και του γαλλικού στρατού. Αξίζει να το δεις!)
Έρχεται η ώρα του αποχαιρετισμού, χωρίς πολλά λόγια, με τη συγκίνηση να κυριαρχεί για το απίστευτο τριήμερο που περάσαμε με τους φίλους και την υπόσχεση να ανταμώσουμε σύντομα. Οι φίλοι με θερινή έδρα το βουνό κι εμείς τη θάλασσα ανανεώνουμε το ραντεβού για τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη (και πράγματι βρεθήκαμε εδώ).
Σημείωση: Τα Μεγάλα Λιβάδια είναι ένας εξαιρετικός προορισμός για φυσιολάτες εκδρομείς και αξίζει να τον επισκεφθείτε. Λειτουργεί όλον το χρόνο ξενώνας με κόστος διαμονής 35€ με πρωϊνό.
Αξέχαστη εμπειρία και αφήγηση: "Ανεβαίνω - κατεβαίνω στα βουνά" Θοδωρής, παππούς του Φίλιππου και τηςΜάγδας :)
Post A Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια :