Ο Σταύρος Δουκουζγιάννης από τη Φούστανη Πέλλας μιλά στην Κουλτουρόσουπα: Δεν μπορείς να αγαπήσεις τους ανθρώπους αν δεν αγαπάς εσένα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΓΡΥΛΛΑΚΗ

 

Είναι πολύ ωραίο πράγμα οι άνθρωποι να είναι χαμογελαστοί, ευχάριστοι και προσιτοί. Αυτή ήταν η πρώτη μου σκέψη όταν έφτασα στο Θέατρο Αθήναιον για να μιλήσω με τον Σταύρο Δουκουζγιάννη, ο οποίος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει» που κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 14 Οκτώβρη. Άνθρωπος ακομπλεξάριστος, χαλαρός και άνετος, με διάθεση αυτοσαρκασμού και πολύ χιούμορ απάντησε στις ερωτήσεις μας απολαυστικά και με ειλικρίνεια. 

.

Ο αξιαγάπητος ηθοποιός Σταύρος Δουκουζγιάννης μιλάει στην Κουλτουρόσουπα.

 

-  Πώς και πότε ξεκίνησες Σταύρο;

Δραχμές ήτανε! Δεν είχες γεννηθεί τότε. Ασχολούμουν από το σχολείο, σε παραστάσεις κλπ. Είχα την τύχη να έχω μια γιαγιά που ήταν ο πιο ζωντανός άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Έχω δει απίστευτες παραστάσεις στη ζωή μου, με τραβούσε μωρό παιδί και βλέπαμε παραστάσεις. Ο θείος μου είναι και αυτός ηθοποιός στο Κρατικό οπότε δεν ήθελε και πολύ να κολλήσεις το μικρόβιο. Έτυχε να δουλεύω και σε ένα κινηματοθέατρο στο κυλικείο, πού αλλού θα δούλευα! Έκανα αρκετές γνωριμίες, πήρα συμβουλές από πολύ μεγάλους ηθοποιούς όπως τον Μουστάκα, τον Λυγίζο, τη Ζωή Λάσκαρη. Κάποια στιγμή όταν απολύθηκα από τον στρατό είδα ότι δεν βγαίνω οικονομικά και έπρεπε να δουλέψω για να επιβιώσω. Κάπου λίγο το άφησα το θέατρο. Τον Νοέμβριο του ’98, επιστρέφοντας από την Κρήτη όπου ήμουνα για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ανέβηκα στο σανίδι σε ερασιτεχνικά σχήματα πρώτα. Ξεκίνησα με την Ομάδα Θεάτρου Ομπρέλα και ευχαριστώ τη Νίνα και τον Κώστα που μου έμαθαν πολλά πράγματα. Όταν κάποιος ασχολείται με την τέχνη δεν μπορεί να πει τα ξέρω και πάμε. Μαθαίνεις κάθε μέρα και κάποια στιγμή φεύγεις από αυτή τη ζωή αμόρφωτος.

 

-  Η οικογένεια σου ήταν θεατρική. Αυτό σημαίνει ότι ήταν και θετική στο να πάρεις αυτόν τον δρόμο;

Όχι, καθόλου. Γι’ αυτό δεν έχω πάει και σε κάποια σχολή, είμαι αυτοδίδακτος. Ό,τι έχω κάνει το έχω κάνει παρακολουθώντας σεμινάρια, μιλώντας με ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Όπου μπορούσα να τρυπώσω τρύπωνα. Αν και δεν μου φαίνεται ότι τρυπώνω εύκολα! (Γέλιο).

 

-   Αν είχες την επιλογή τώρα να γυρίσεις πίσω θα έκανες σπουδές στο αντικείμενο;

Εννοείται. Και τώρα ό,τι σεμινάριο μπορώ να παρακολουθήσω το παρακολουθώ. Σαφώς και χρειάζεται. Να ξέρεις τα βασικά, να ξέρεις που πατάς και που βρίσκεσαι.

 

-   Η πρώτη φορά που πάτησες στο σανίδι και ένιωσες ηθοποιός;

Η πρώτη φορά που ανέβηκα ήταν στο δημοτικό και έτρεμα σαν το ψάρι. Δεν μπορώ να πω ότι αποφάσισα εκεί να γίνω ηθοποιός. Το ότι έβλεπα όμως πολλές παραστάσεις κάθε μήνα με επηρέασε. Έχω δει το Ντα με τον Κατράκη, έχω και αυτόγραφο! Δεν θέλει πολύ να σου κολλήσει το μικρόβιο αν το έχεις και λίγο. Το θέατρο είναι η καψούρα μου. Εδώ αισθάνομαι καλύτερα από το σπίτι μου.

 

-   Το βλέπεις σαν δουλειά το θέατρο;

Δεν είναι δουλειά. Δεν το κάνεις για να βγάλεις λεφτά το θέατρο. Θα πρέπει να μπεις σε κυκλώματα, θα πρέπει να κατεβείς στην Αθήνα και να παίζεις στα σήριαλ. Κανένας ηθοποιός δεν κάνει μόνο τον ηθοποιό.

 

-    Θέλησες ποτέ να είσαι κομμάτι αυτού του πράγματος;

Όχι. Μα νομίζω ότι θα ήταν και δύσκολο να με δεχτούν γιατί θα έπρεπε να αποδείξω πολλά πράγματα. Το θέατρο για μένα είναι παρέα. Εγώ ανήκω στην θεατρική ομάδα Άρατος με τον Βασίλη τον Τσικάρα. Ήμασταν μια παρέα και ξαφνικά γίναμε θεατρική ομάδα. Είναι υπέροχο. Και αυτό που ζούμε και εκτός θεάτρου. Και στη συγκεκριμένη δουλειά όταν μου έγινε η πρόταση ρώτησα ποιοι θα παίξουν. Είδα ότι ταιριάζουν τα χνώτα μας και νομίζω ότι έχουμε ένα πολύ καλό κλίμα.

 

-  Συμμετέχεις στην παράσταση «Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει». Το ήξερες το έργο πριν γίνει η πρόταση;

Το ήξερα αλλά δεν το είχα διαβάσει. Με πήρε τηλέφωνο ο Βασίλης ο Ισσόπουλος και του είπα θα σου απαντήσω Δευτέρα βράδυ. Έπρεπε να σκεφτώ μια σειρά πραγμάτων όπως το ότι δεν ξυπνάω εύκολα το πρωί! (Γέλιο). Τον πήρα και του είπα δεν χρειάζεται να υπογράψω τίποτα, ο λόγος μου είναι συμβόλαιο.

 

-  Τι είναι αυτό που σε συγκίνησε στο έργο;

Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα να το διαβάζω το κείμενο έλεγε «ήταν ένας γάτος μαύρος, πελώριος και χοντρός». Εκεί πήρα τηλέφωνο το Βασίλη και του είπα «πάλι κόντρα ρόλο θα κάνω;». (Γέλιο). Το κείμενο είναι απίστευτο, περνάει πολλά μηνύματα. Το κείμενο που έχουμε είναι το καλύτερο αυτή τη στιγμή στα παιδικά της Θεσσαλονίκης. Σαν παράσταση πιστεύω ότι έχουμε κάνει μια αξιοπρεπή δουλειά.

 

-  Τι ευθύνες έχει το παιδικό θέατρο; Ισχύει ότι τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί θεατές;

Το παιδί αν δεν το κερδίσεις στο δεκάλεπτο σταματάς την παράσταση, του ζητάς συγγνώμη και σηκώνεσαι και φεύγεις.

 

-   Και πώς ξέρει ο ηθοποιός ότι θα το κερδίσει το παιδί;

Δεν το ξέρει. Σε οποιαδήποτε παράσταση δεν ξέρεις πως θα την δεχτεί ο κόσμος. Μπορεί εσύ να πιστεύεις ότι έχεις κάνει το καλύτερο έργο και την καλύτερη σκηνοθεσία και ότι έχεις τις καλύτερες ερμηνείες αλλά να το δει ο κόσμος και να πει τι ήταν αυτό που είδαμε.

 

-  Θα πρέπει να έχει το θέατρο διδακτικό χαρακτήρα;

Βέβαια. Το θέατρο περνάει μηνύματα. Το θέμα είναι ότι ο καθένας με βάση τις εμπειρίες και τα βιώματά του εισπράττει τα πράγματα διαφορετικά. Ηθοποιός σημαίνει ποιώ ήθος. Σου λέω πέντε πράγματα και από εκεί και πέρα εσύ κρίνεις τι είναι σωστό και τι όχι. Δεν θα σου πω εγώ ότι αυτό είναι το σωστό.

 

-  Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένας σωστός ηθοποιός;

Καταρχήν πρέπει να το αγαπάει το θέατρο. Από κει και πέρα πρέπει να ξέρει που μπήκε. Το θέατρο για μένα είναι ναός. Πρέπει να το σέβεσαι. Και όταν είσαι πάνω στη σκηνή και σαν θεατής. Στη σκηνή περισσότερο γιατί έχεις τους πιστούς κάτω. Επίσης, το θέατρο δεν είναι κάτι απλό. Το θέατρο είναι ομαδικό παιχνίδι. Παίζουν όλοι μαζί.

 

- Εσένα τι σε έχει διαμορφώσει σαν ηθοποιό;

Το θέατρο είναι η καλύτερη ψυχανάλυση. Ξεκινάμε πρόβες για ένα έργο και αυτό που συμβαίνει είναι απίστευτο. Μαθαίνεις πολλά πράγματα για τον εαυτό σου και τον κόσμο. Οι γνώσεις που παίρνεις είναι αμέτρητες, αν θες να πάρεις γνώσεις. Αν δεις το θέατρο μόνο ως χαρτζιλίκι μην το κάνεις.

 

-   Συναντήσεις με ανθρώπους που σε άλλαξαν;

Αν θες να πάρεις κάτι παίρνεις από τον καθένα. Και από εσένα παίρνω αυτή τη στιγμή. Αν δεν θέλεις να πάρεις δεν ζεις. Είναι αυτό που έλεγα και πριν. Μαθαίνουμε κάθε μέρα και φεύγουμε αμόρφωτοι.

 

-  Υπάρχουν συνεργασίες από τις οποίες δεν πήρες τίποτα; Δεν υπήρξε χημεία, δεν έδεσαν;

Δεν ξέρω πως θα ακουστεί αυτό αλλά ήμουν από τους τυχερούς. Πάντα κοιτάω ποιοι παίζουν. Αν δεν τους ξέρω ρωτάω. Ή έρχομαι και τους βλέπω. Είναι και το τι σου βγάζει ο άλλος. Και ακόμα και να υπάρχουν προβλήματα εξαρτάται και από το πώς εσύ θα το χειριστείς.

 

-   Θα φανταζόσουν τον εαυτό σου σε κάτι άλλο πέραν της κωμωδίας;

Ναι, έχω παίξει πριν χρόνια σε μια παράσταση με τη Δέσποινα την Σαρόγλου σε ένα έργο που βασιζόταν στον Βιολιστή στη Στέγη, πάνε πολλά χρόνια. Έκανα τον κακό εκεί. Και όταν φτάσαμε στην υπόκλιση ακούστηκε από κάτω «Μην χειροκροτάτε, αυτός είναι κακός». Εγώ το εξέλαβα ως ότι ήμουν ο κακός της υπόθεσης, όχι κακός ηθοποιός. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό ήταν. Νομίζω ότι ήταν το καλύτερο που έχω ακούσει παίζοντας θέατρο.

 

-  Πόσο έχεις αλλάξει από τότε που ξεκίνησες έως και σήμερα ως ηθοποιός;

Δεν ξέρω. Δεν ξέρω αν είμαι καλός ηθοποιός ή αν έχω γίνει καλύτερος. Εγώ κάνω αυτό που θα μου πει ο σκηνοθέτης ότι πρέπει να κάνω.

 

-   Η σχέση σου με τον κόσμο ποια είναι;

Νομίζω ότι αγαπιόμαστε. Αγαπάω τους ανθρώπους γιατί αγαπάω τον εαυτό μου. Δεν μπορείς να αγαπήσεις τους ανθρώπους αν δεν αγαπάς εσένα. Αν δεν δεχτείς εσένα με όλα σου τα κουσούρια. Αν μπορείς να καταλάβεις ποια είναι τα κουσούρια σου. Ο πεθαμένος λένε δεν ξέρει ότι είναι πεθαμένος, οι γύρω του έχουν το πρόβλημα. Το ίδιο συμβαίνει και με τον μαλάκα. (Γέλιο).

 

-  Τι σε κάνει να αισιοδοξείς;

Σήμερα το πρωί άνοιξα δύο δώρα. Τα μάτια μου. Από τη στιγμή που άνοιξα τα μάτια μου όλα θα πάνε καλά. Βλέπω και τα μούτρα μου στον καθρέφτη και ξεραίνομαι στα γέλια. Φτιάχνει η μέρα μου.

 

-   Και τι ονειρεύεσαι και ελπίζεις;

Να έχουμε όλοι την υγεία μας και να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Να μάθουμε επιτέλους ότι η δική μου ελευθερία σταματάει εκεί που ξεκινάει η δική σου. Έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε να ψοφήσει ο γείτονας να του πάρω την κατσίκα.

 

-  Με κάλυψες νομίζω Σταύρο!

Είμαι καλυπτικός και αποκαλυπτικός!

.

«Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ ένα γλάρο να πετάει» του Λ. Σεπούλβεδα στο Θέατρο Αθήναιον.

Πρεμιέρα: Κυριακή 14 Οκτωβρίου στις 11:30

.

-Αναλυτικές πληροφορίες  για τη παράσταση θα βρείτε εδώ

 Φωτογραφικό υλικό

kulturosupa.gr

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση