Ο Μάιος θα είναι πάντα η αφορμή

Ο Μάιος μήνας είναι πάντα περιεκτικός. Είναι ο μήνας της προχωρημένης άνοιξης, γεμάτος χρώματα, λουλούδια, μυρωδιές και σκιρτήματα από τον ερχομό ενός καλοκαιριού που όλοι περιμένουμε. Είναι ο μήνας με τις πολλές μνήμες, με συζητήσεις και εξιστορήσεις για τους εργατικούς αγώνες και τα συλλογικά εγχειρήματα, για ελευθεριακές απόπειρες που καθόρισαν την ταυτότητα του σύγχρονου κόσμου νοηματοδοτώντας διαρκώς εκείνο το ματαιωμένο όνειρο ενός «μέσα εαυτού» που πάντα θα μαγεύεται από το αιτούμενο ενός κόσμου διαφορετικού, ενός κόσμου καλύτερου.

Ο Μάιος μήνας είναι ο μήνας της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας. Είναι η εποχή της σχολικής περιπέτειας πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές αλλά και η περίοδος της προετοιμασίας για τις εξετάσεις, τις τελικές βαθμολογίες, τη δοκιμασία που οι εκπαιδευτικές ιεραρχήσεις επιβάλλουν σε μαθητές και μαθήτριες με αποκορύφωμα τις επικείμενες εισιτήριες εξετάσεις για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι ο μήνας του σκασιαρχείου και της ατελείωτης κοπάνας, εκεί που υψώνεται στη συνείδηση των εφήβων η σημαία μιας ακατέργαστης επιθυμίας για περισσότερη ζωή έξω από τους κανόνες των ενηλίκων.

Τελικά ποιοι αισθάνονται την αλήθεια του Μάη σε συνθήκες μνημονιακής σκόνης, σύγχυσης, παράκρουσης και μιας θολής κουλτούρας βίας και προπηλακισμών; Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι άστεγοι, οι πρόσφυγες ή οι παρίες των πόλεων; Οι «υπερπατριώτες» που βιαιοπραγούν; Οι «μαύρες κουκούλες» που ποτίζουν το φαύλο κύκλο της βίας και της καταστολής; Οι μαθητές που εντρυφούν στον ψυχαναγκασμό των εξετάσεων ή οι γονείς τους που πασχίζουν να υποστηρίξουν τα παιδιά τους με όσα ψυχολογικά και οικονομικά αποθέματα τους απομένουν;

Ποιοι τελικά χαίρονται τον «ελευθεριακό» Μάη; Τα στελέχη των πολυεθνικών και οι γραφειοκρατικές elites ή οι φοιτητές που η αποχή από τις συλλογικές τους διαδικασίες παγιώνεται ως μόνιμο διακριτικό της αδιαφορίας, δείχνοντάς μας κατάματα πως το «συλλογικό κεκτημένο» των δημοκρατικών διαδικασιών και της συμμετοχής δεν είναι αυτονόητο αν δεν το καλλιεργείς με συνέπεια και ευθύτητα στο δημόσιο βίο;

Ο Μάιος μήνας θα είναι πάντα η μνήμη των αθώων, των γενναίων και των αφανών καθώς και όλων εκείνων που, θυσιαζόμενοι, δεν γνώρισαν δικαιοσύνη σε όλες τις γειτονιές του κόσμου: στο Σικάγο, στη Θεσσαλονίκη, στην Καισαριανή, στον Πόντο, στη Συρία, στην Παλαιστίνη… Θα είναι πάντα η πατρίδα όλων όσοι αγωνιούν για περισσότερη ζωή ή για ένα όνειρο που ενδεχομένως δεν θα το ζήσουν ποτέ. Θα είναι ο μήνας των νέων, των ερωτευμένων, των ανθρώπων που διεγείρονται υπαρξιακά από την αναζήτηση της ομορφιάς των λέξεων, των αισθημάτων αλλά και των ιδεών που μπορούν να βελτιώσουν τον κόσμο.

Είναι ο μήνας όλων όσων θα μάχονται υπαρξιακά για ελευθερία, ισότητα, ανεκτικότητα και δικαιοσύνη απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης, την καταπίεση, τη μισαλλοδοξία και το δογματισμό γιατί… «η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει».