Φτάνει πια !

Του Ιάκωβου Θεοδώση

Ωχαδερφέ, τι με νοιάζει έμενα? Η φιλοσοφία του μέσου Έλληνα τα τελευταία 40 χρόνια…

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ τις φωτογραφίες με τους καμένους. Είναι η τελευταία μας ελπίδα να σοκαριστεί αυτή η κοινωνία και να αντιδράσει επιτέλους. Η κατρακύλα δεν έχει σταματημό. Μόνο με ακραίο σοκ θα συνέλθουμε. Καταπατήσεις, αδιαφορία, ο εαυτούλης μας, και κλώνοι μας οι πολιτικοί, που εμείς επιλέγουμε.
Όλοι τους από τον πιο ασήμαντο Δημοτικό σύμβουλο ως τον Πρωθυπουργό. Όλοι δρουν ουσιαστικά, κατά του κοινωνικού συνόλου. Όλοι ( οι εξαιρέσεις δεν αρκούν ), όλοι…
Εγκρίνουν εκατομμύρια για απίθανα έξοδα και παχυλές αμοιβές και δεν εγκρίνουν το αναπηρικό καροτσάκι της Μυρτούς. Νομότυπα ίσως αλλά ανήθικα.
Σπίτια μέσα σε δάση και Δήμοι χωρίς προληπτικά μέτρα πυροπροστασίας, με σκουπίδια και χόρτα θεριά. Χωρίς δρόμους διαφυγής, χωρίς σχέδιο διαφυγής. Δεν υπάρχουν λεφτά λέει. Για έξοδα μετακίνησης στις Βρυξέλλες υπάρχουν. Για συμβούλους υπάρχουν. Για επιδόματα τύπου έγκαιρης προσέλευσης ή καυσοξύλων , υπάρχουν. Για χρηματοδοτήσεις εθελοντών πυροπροστασίας δεν υπάρχουν. Όλα στην τύχη και στο φιλότιμο των λίγων, των ρομαντικών, των ηλιθίων

Ε, λοιπόν η τύχη μας εγκατέλειψε. Και ο Θεός ο ίδιος μας βαρέθηκε. Μας σιχάθηκε. Σαν τα Σόδομα μας άφησε να καούμε. Μήπως και αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας.
Μακάρι η οσμή της καμένης σάρκας να απλωθεί σε όλη την Αττική. Σε όλη την Ελλαδα. Να φτάσει στα ρουθούνια όλων μας. Να μας σοκάρει πραγματικά. Να μείνει ανεξίτηλα στην μνήμη μας. Να μας κάνει πάλι ανθρώπους και υπευθύνους πολίτες. Να διαλέγουμε άξιους ηγέτες και εκπροσώπους. Να αντιδρούμε στο λάθος και στο ψέμα. Να επιβραβεύουμε το άριστο και το αληθινό. Όπως έκαναν οι προπάπποι και οι παππούδες μας. Που θα έτρεχαν πρώτοι με κουβάδες και ότι άλλο είχαν να βοηθήσουν τον γείτονα στο κακό που τον βρήκε. Που μάζευαν όλοι μαζί την σοδειά του καθενός χωριανού. Που στη χαρά, όλοι είχαν μερτικό και στο κακό όλοι πενθούσαν.
Μακάρι…