Αναβαθμίζοντας την οπισθοδρόμηση

Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψω την μετατροπή της σχολικής τάξης σε ρομποτική διαδικασία. Οι λύσεις υπάρχουν. Είναι γνωστές και εφικτές

Με αφορμή την έκδοση του Φ.Ε.Κ για την ταυτόχρονη μετάδοση των μαθημάτων που πραγματοποιούνται δια ζώσης εντός της σχολικής τάξης, αισθάνθηκα την υποχρέωση να μοιραστώ την αγωνία μου με τους συναδέλφους μου, τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών/τριων μου και πάνω από όλα με τους ίδιους τους μαθητές, (Τα παιδιά μας).

Την τοποθέτησή μου την συσχετίζω, όχι με το εάν «δύναται να μεταδίδεται ταυτόχρονα το μάθημα που πραγματοποιείται δια ζώσης εντός της σχολικής αίθουσας, μέσω ειδικής πλατφόρμας», (τεχνικές δυνατότητες σχολικής μονάδας δημόσιας ή ιδιωτικής ή ακόμα και φροντιστηριακής, ειδικές γνώσεις – δεξιότητες εκπαιδευτικού, μαθητών, τεχνικές δυνατότητες μαθητών) , ούτε με τη νομική διάσταση του θέματος (παραβίαση προσωπικών δεδομένων, συνταγματικότητα, παραβίαση της αρχής της ισότητας των πολιτών- απαλοιφή διακρίσεων), αλλά με την ενσυνείδητη καταστροφή του σύγχρονου μαθήματος και την ταχύτατη επιστροφή στη μορφή μαθήματος που ίσχυε προ δεκαετιών.

Το εκδοθέν Φ.Ε.Κ. που ρυθμίζει – διευκρινίζει τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να καλύπτεται το μάθημα που πραγματοποιείται εντός της σχολικής αίθουσας , όταν αυτό θα μεταδίδεται ταυτόχρονα ηλεκτρονικά, βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις κατευθυντήριες γραμμές όλων των επιμορφώσεων στις οποίες έχουμε συμμετάσχει είτε ως επιμορφούμενοι είτε και ως επιμορφωτές. Πιο συγκεκριμένα: Το Φ.Ε.Κ διαχωρίζει την εκπαιδευτική διαδικασία σε δύο αυτοτελή τμήματα, την εξέταση των μαθητών και την παράδοση. Όμως ο συγκεκριμένος διαχωρισμός στο σύγχρονο μάθημα δεν υφίσταται. Στο σύγχρονο μάθημα η παράδοση δεν γίνεται, από τον/την εκπαιδευτικό ως μονόλογος (παλαιότερη μορφή μαθήματος), αλλά με την ταυτόχρονη συμμετοχή – διάδραση των μαθητών/τριών σε όλη τη διάρκεια της. Ακόμα και η εξέταση, τις περισσότερες φορές, δεν γίνεται με τη χρήση του γνωστού ονομαστικού καταλόγου αλλά κυρίως μέσω της επαναφοράς – ανασκόπησης – ανάκλησης των γνώσεων που αποκτήθηκαν στα προηγούμενα μαθήματα. Αυτά μαθαίνουμε στις επιμορφώσεις και αυτά αναπαράγουμε ως πολλαπλασιαστές όταν εμείς οι ίδιοι επιμορφώνουμε άλλους. Τα δύο αυτοτελή τμήματα στα οποία διαχωρίζεται το ωριαίο μάθημα με βάση το Φ.Ε.Κ., στις επιμορφώσεις, (ακόμα και από Πανεπιστημιακούς καθηγητές), χαρακτηρίζονται αναχρονιστικά ,πεπαλαιωμένα έως και στείρα, μιας και οδηγούν στην απομνημόνευση και όχι στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης.

Συνεπώς η εφαρμογή του εκδοθέντος Φ.Ε.Κ. συσχετίζεται, πέραν των άλλων, και με την οπισθοδρόμηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας δεκαετίες πίσω, παρά το γεγονός του παρουσιαζόμενου, από τα Μ.Μ.Ε., εκσυγχρονισμού της . Προκαλεί απορία το γεγονός ότι ακόμα και κάποιοι Πανεπιστημιακοί δέχονται ως αναπόφευκτο και σε κάθε περίπτωση ως μη καταστρεπτικό το μέτρο της απευθείας μετάδοσης του μαθήματος, ενώ όλοι έχουμε παρακολουθήσει στα αμφιθέατρα των Πανεπιστημίων είτε από προσωπική εμπειρία είτε μέσω κινηματογραφικών ταινιών, την συνεχή αλληλεπίδραση διδάσκοντα – διδασκομένου κατά την παράδοση., η οποία ουσιαστικά καταργείται με το εκδοθέν Φ.Ε.Κ.

Ανταποκριθήκαμε πέρα από κάθε προσδοκία δική μας, των κηδεμόνων – γονέων, των μαθητών μας, της πολιτείας αλλά και της ανήσυχης κοινής γνώμης, στην εξ αποστάσεως διδασκαλία, σύγχρονη και ασύγχρονη, μέσα από επίσημες και εναλλακτικές πλατφόρμες τηλεκπαίδευσης. Το ποσοστό συμμετοχής μας στα προηγούμενα, είναι το ίδιο ή και υψηλότερο, με οποιοδήποτε άλλο κλάδο του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Η συμμετοχή μας αυτή αναγνωρίστηκε από τα επίσημα χείλη του ΥΠΕΠΘ, και έφερε σε δύσκολη θέση αφελείς ή λαϊκίζοντες παραγωγούς ειδήσεων, που μας λοιδορούσαν συστηματικά.

Επειδή όμως έκτακτες καταστάσεις (σεισμοί, πανδημίες, καιρικά φαινόμενα κ.α.), και θα υπάρξουν και στο μέλλον. Αν η επίσημη πολιτεία θέλει να καλύψει τους μαθητές που εξ ανάγκης δεν μπορούν τώρα ή σε οποιαδήποτε άλλο έκτακτο γεγονός στο μέλλον να παρακολουθήσουν ζωντανά το μάθημα θα μπορούσε:

• Να τους καλύψει μέσω αποστολής εκπαιδευτικών στο σπίτι (κατ οίκον διδαχθέντες), διαδικασία ήδη από χρόνια θεσμοθετημένη και λειτουργική.
• Να μεριμνήσει να υπάρχει παράλληλα βιντεοσκοπημένο πλήρες υλικό για την παράδοση όλων των γνωστικών αντικειμένων, όλων των βαθμίδων και τάξεων, ανά κεφάλαιο και ενότητα, στην επίσημη ιστοσελίδα του e-yliko.
• Να εφοδιάσει όλους τους εμπλεκόμενους στην εκπαίδευση (μαθητές, εκπαιδευτικούς) με τον απαραίτητο τεχνικό εξοπλισμό και τις αντίστοιχες γνώσεις χειρισμού, (όπου δεν υπάρχουν ήδη), για να είναι εφικτή η αποστολή και λήψη ασύγχρονα εκπαιδευτικού υλικού που διαμοιράζεται στην τάξη.
• Να ορίσει, με τα παραπάνω υλοποιημένα, την εξ αποστάσεως σύγχρονη εκπαίδευση υποχρεωτική (με απουσίες) για τους μαθητές/τριες όταν παραστεί ανάγκη να χρησιμοποιηθεί.

Υπογραμμίζω ότι ο γράφων έχει ασχοληθεί από πενταετίας με την ασύγχρονη εκπαίδευση, εφαρμόζοντας την στο δημόσιο σχολείο που υπηρετούσε, χωρίς να υπάρχει καμιά έκτακτη κατάσταση,(δεν διεκδικώ την πατέντα της ιδέας). Ξεκίνησε τη δημιουργία εναλλακτικής ασύγχρονης πλατφόρμας στο σχολείο του, (δουλεύοντας 9 ώρες καθημερινά κατά μέσο όρο), όταν το Π.Σ.Δ. είχε «κολλήσει», και φυσικά εξέθεσε τον εαυτό του και το εσωτερικό του σπιτιού του, συμμετέχοντας από την αρχή στην σύγχρονη επίσημη τηλεκπαίδευση του ΥΠΕΠΘ, (όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι συνάδελφοι του).

Πρέπει να δηλώσω επίσης, προς τους «πρόθυμους διαμορφωτές της άποψης της κοινής γνώμης μέσω της ενημέρωσης», ότι σε μια πιθανή μελλοντική αξιολόγηση, θα με επέλεγαν μάλλον ως αξιολογητή, για να προσδώσουν κύρος σε μια ούτως ή άλλως πρακτικά αδύνατη διαδικασία.

Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψω την μετατροπή της σχολικής τάξης σε ρομποτική διαδικασία. Οι λύσεις υπάρχουν. Είναι γνωστές και εφικτές. Το μόνο που μπορεί να διαρρήξει τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ δασκάλων – καθηγητών με τους μαθητές/τριες κατά την διάρκεια της ζωντανής εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσα στη σχολική αίθουσα είναι η παθητική αποδοχή της παρουσίας ενός ηλεκτρονικού εξωθεσμικού παράγοντα, με το πρόσχημα της «ανθρωπιστικής» κάλυψης όσων «δικαιολογημένα» λείπουν.

Υ.Γ. Σύσταση προς κάθε αρμόδιο οσοδήποτε «ψηλά» και αν βρίσκεται: Η αποδοχή του λάθους, (όχι το κουκούλωμά του), είναι πράξη ανώτερη από την αποφυγή του και απαιτεί πολιτικό σθένος και λεβεντιά.

alfavita.gr/