O «Άγιος 2-2» μαζί με την παρέα του επισκέφθηκε το αποστακτήριο του Θ.Χαρανίδη στην Πολυκάρπη Πέλλας

Το αποστακτήριο του Θεόδωρου Χαρανίδη στην Πολυκάρπη Πέλλας επισκέφθηκε και πάλι ο Αρχιμανδίτης π. Αθηναγόρας με φίλους και ενορίτες από το Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης.

Όπως μας ενημερώνουν οι πολύ εξαιρετική παρέα του π.Αθηναγόρα επισκέφθηκε όπως συνηθίζει τα τελευταία χρόνια τα λουτρά Πόζαρ στην Αλμωπία και άδραξε την ευκαιρία γαι μιά επίσκεψη στο παραδοσιακό αποστακτήριο του Θ.Χαρανίδη στην Πολυκάρπη Πέλλας.

Η πολύ φιλική είχε την ευκαιρία να ξεναγηθεί στην διαδικασία του κόσμου της παραδοσιακής απόσταξης και να γευθούν  το τοπικό τσίπουρο και την διπλοβρασμένη γράππα.

Λίγα λόγια για τον πατ.Αθηναγόρα Λουκατάρη: 

«Παπάζο!» τον φωνάζουν τα παιδιά του Φάρου  τον πάτερα Αθηναγόρα, καθώς έτσι λέγεται ο παπάς στη δική τους γλώσσα.

 Ως ιερέας βρέθηκε στον Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης πριν από 12 περίπου χρόνια, με την προτροπή και την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα, και άλλαξε το μέλλον πολλών παιδιών της γειτονιάς αυτής. 

Όνειρο του ήταν να γίνει ιεραπόστολος στην Αφρική, ωστόσο μετά από προτροπές, επέλεξε να υλοποιήσει το παιδικό του όνειρο στην πιο περιθωριοποιημένη περιοχή της Θεσσαλονίκης, στον Δενδροπόταμο. 

Έψαξε να βρει τρόπους για να "τραβήξει"  τα παιδιά στα σχολεία και να τα βοηθήσει να  παραμείνουν στα θρανία. 

Δημιούργησε δομές σίτισης, στέγασης και υγείας για τα παιδιά που δεν έχουν οικογένεια και προσφέρει αγαθά και βοήθεια σε όποιον τα χρειάζεται.  

Ένας «άγιος» 2,02 μ. στη Θεσσαλονίκη

Το ανάστημα του πατέρα Αθηναγόρα είναι επιβλητικό, καθώς το ύψος του είναι 2 μέτρα και 2 εκατοστά. Για τον λόγο αυτό, είναι γνωστός στην πόλη και ως ο «2-2». Αναγνωρισμένο είναι, άλλωστε, το έργο του και έξω από τα σύνορα της χώρας μας, όπου διακρίθηκε ως καλή πρακτική για τον γραμματισμό και την κοινωνική ένταξη ευπαθών ομάδων. Μετά το Βραβείο της Κοινωνίας των Πολιτών που του απένειμε το 2014 η Ευρωπαϊκή Οικονομική Επιτροπή,  ακολούθησε το 2016 μέσω της Πρεσβείας των Αθηνών και του Γενικού Προξενείου της Θεσσαλονίκης η επίσημη πρόσκληση από το STATE DEPARTMENT των Η.Π.Α. για συμμετοχή του σε δεκαπενθήμερο εκπαιδευτικό  ταξίδι στο πλαίσιο του Προγράμματος Υποδοχής Διεθνών Επισκεπτών. Το ταξίδι αυτό, που περιλάμβανε επισκέψεις σε ανάλογες, με τον ΦΑΡΟ, δομές σε έξι Πολιτείες των Η.Π.Α., είχε προγραμματισμένες συναντήσεις με τις τοπικές αρχές, με εμπλεκόμενους φορείς και με τους ίδιους τους επωφελούμενους, στις οποίες είχαν όλοι οι συμμετέχοντες την ευκαιρία να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους, να συζητήσουν τις ιδέες τους και να κάνουν τις προτάσεις τους.

«Με κράτησαν 16 ημέρες παραπάνω μετά τη λήξη του Παγκόσμιου Διαγωνισμού Ρομποτικής (FIRSTLEGOLEAGUEWORLDFESTIVAL) στη χώρα τους για να επισκεφθώ ανάλογες κοινωνικές δομές τους και να ανταλλάξουμε απόψεις.  Ήθελαν να τους εξηγήσουμε πώς το έχουμε στήσει όλο αυτό στηριζόμενο αποκλειστικά σε εθελοντές» αναφέρει χαρακτηριστικά στο Seleo.

Φυσικά, δεν αποδέχεται το «άγιος», ούτε σε εισαγωγικά. «Ας αφήσουμε αυτούς τους τίτλους, είναι για άλλους, δεν είναι για εμένα», ενώ αναφέροντας πως δεν βλέπουμε άλλα παραδείγματα παπάδων, όπως το δικό του, εκείνος τόνισε ότι «πολλοί ιερείς παράγουν έργο αθόρυβα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας».

Πως «έφτασε» στον Δενδροπόταμο

Ο πατέρας Αθηναγόρας, γεννήθηκε στο Επταπύργιο. Μετά το νηπιαγωγείο, μετακόμισε με τη μητέρα του στο Κορδελιό, όπου ζει μέχρι σήμερα. Από την πρώτη δημοτικού είχε αποφασίσει πως όταν μεγαλώσει θα γίνει ιεραπόστολος στην Αφρική. «Έβλεπα μέσα από ταινίες και περιοδικά ιερείς και ιεραπόστολους, που κατέβηκαν στην Αφρική και δημιούργησαν δομές, ορφανοτροφεία, νοσοκομεία για τα παιδιά των εμπόλεμων περιοχών, αλλά και για όλους τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται και υφίστανται εκμετάλλευση  από τη Δύση. Με συγκινούσε αφάνταστα όλη αυτή η ανιδιοτελής προσφορά των ιεραποστόλων σε παιδιά που το είχαν ανάγκη» λέει ο Αθηναγόρας Λουκατάρης στο Seleo.

Ωστόσο, μετά τη χειροτόνησή του, όταν ζήτησε την ευλογία του τότε Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, μακαριστού σήμερα Διονυσίου, για να μεταβεί στην Αφρική και συγκεκριμένα στην Άκκρα, ο τότε πρωτοσύγκελος και σημερινός Μητροπολίτης Νεαπόλεως & Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας του πρότεινε να αναλάβει την "Αφρική" που υπάρχει στον Δενδροπόταμο μέσα στους κόλπους της Μητροπόλεώς μας, όπου οι ανάγκες είναι οφθαλμοφανείς.

«Πήγα να ζητήσω την άδεια του προηγούμενου Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυροπόλεως, του πατρός Διονυσίου, ο οποίος δεν ζει πια. Ήταν αυτός που με είχε χειροτονήσει, ήμουν πνευματικό του παιδί και παρακολουθούσε από κοντά τα πρώτα μου βήματα. Ο σημερινός Μητροπολίτης Νεαπόλεως & Σταυροπόλεως, κ. Βαρνάβας, ήταν τότε πρωτοσύγκελος και είπε στον Μητροπολίτη: «Να μην πάει ο Αθηναγόρας στην Αφρική, έχουμε και εδώ  Αφρική, να πάει στον Δενδροπόταμο». Δεν είναι εύκολο να ακούς κάτι που σου ανατρέπει τα παιδικά σου όνειρα, αλλά είπα "πάμε και βλέπουμε» αναφέρει σχετικά με το πώς βρέθηκε στον Δενδροπόταμο.

 «Έμενα τρία λεπτά μακριά από τον Δενδροπόταμο,  αλλά δεν ήξερα τίποτα για την κατάσταση των κατοίκων του»

Ο Δενδροπόταμος, δεν είναι μόνο κοινωνικά περιθωριοποιημένος, αλλά είναι και γεωγραφικά αποκλεισμένος. Υπάρχουν τέσσερις δρόμοι που οδηγούν σε αυτόν και δεν οδηγούν πουθενά αλλού. Οπότε πρέπει υποχρεωτικά να τους ακολουθήσεις.

«Παρόλο που έμενα τρία λεπτά μακριά με το αυτοκίνητο από το Δενδροπόταμο, δεν ήξερα τι συμβαίνει μέσα στον Δενδροπόταμο και τι αντιμετωπίζουν οι κάτοικοί του για την επιβίωσή τους. Ερχόμουν μια φορά τον χρόνο, στο πανηγύρι του Αγίου Νεκταρίου. Δεν είχα άλλη επαφή, γιατί ο Δενδροπόταμος είναι αποκλεισμένος, κανείς δεν μπορεί να είναι περαστικός για να πάει κάπου αλλού, αν δεν έχεις δουλεία μέσα, δεν υπάρχει τρόπος να περάσεις.  Θα μπορούσα και εγώ να είμαι ένα θύμα των ναρκωτικών, όταν ήρθα, καθώς δεν είχα την εικόνα ενός εξαρτημένου, σε αντίθεση με τα παιδιά που ζουν εδώ και μεγαλώνουν με αυτές τις εικόνες».

Όταν έφτασε ως ιερέας στον Ναό του Αγίου Νεκταρίου στον Δενδροπόταμο ο πατέρας Αθηναγόρας, ήταν 26 ετών. Συνάντησε ένα Ναό, που στο υπόγειο του υπήρχαν φωλιές από γάτες στις απόμερες γωνιές και φωλιές από χελιδόνια στα ταβάνια,  καθώς οι τσιγγάνοι δεν πήγαιναν στην εκκλησία. «Παρόλο που πιστεύουν πολύ στο Θεό, επειδή ξυπνούν δύσκολα το πρωί, δεν έρχονταν στην εκκλησία. Τον πρώτο καιρό έκανα και απογευματινή σύντομη λειτουργία στα νέα ελληνικά. Κανονικά η πρωινή λειτουργία κρατάει τρεις ώρες και εγώ τη συμμάζεψα σε μια ώρα και κάτι, γιατί οι τσιγγάνοι δεν μπορούν να είναι παθητικοί θεατές, θέλουν δράση και συμμετοχή. Για αυτό σε κάποιους έδινα αρμοδιότητες μέσα στην εκκλησία, με αποτέλεσμα αυτοί να κάθονται  σε όλη την λειτουργία και οι υπόλοιποι να πηγαινοέρχονται».

Οι ανάγκες που υπήρχαν όταν πήγε στον Δενδροπόταμο

Για να αφουγκραστεί τις ανάγκες των τσιγγάνων ο πατέρας Αθηναγόρας επέλεξε να γίνει φίλος τους και να μπει στα σπίτια τους. «Βγήκα στον δρόμο και σε όποιον έβλεπα, έλεγα «γεια σου, είμαι ο καινούριος σας παπάς, έλα να γνωριστούμε, να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε μαζί». Έτσι οι 3, γίνανε 13, γίνανε 30 και αποτελέσανε τον πρώτο πυρήνα! Ήταν η πρώτη αφορμή να γίνω φίλος τους και να μπω στα σπίτια τους για να διαπιστώσω τις ανάγκες τους από πρώτο χέρι».

Οι ανάγκες ήταν και παραμένουν πολλές. Όμως, αυτό που θα εξελίξει το γκέτο του Δενδροποτάμου και θα φέρει την αλλαγή, είναι η Παιδεία. «Η υγεία, η μόρφωση, η στέγαση, η εύρεση νόμιμης εργασίας είναι τα προβλήματα  που ταλαιπωρούν τους κατοίκους της περιοχής. Αλλά κατάλαβα, συμβουλευόμενος σοφούς ανθρώπους, πως ο μόνος τρόπος να γλυτώσει η γειτονιά από τα συσσωρευμένα λάθη των προηγούμενων γενεών, ήταν να πάνε τα παιδιά σχολείο. Έτσι με την βοήθεια εθελοντών και των πρώτων τσιγγάνων που αποτέλεσαν τον πυρήνα της ομάδας, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα πρόγραμμα που θα μας βοηθήσει να εντάξουμε τα παιδιά στο σχολείο. Πρώτα από όλα είπαμε να ασχοληθούμε με παιδιά που δεν έχουν να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν. Ήταν 80 περίπου παιδιά, που οι γονείς τους είτε ήταν στη φυλακή, είτε ήταν χρήστες ναρκωτικών. Αυτά τα παιδιά δεν θα τα έψαχνε κανείς και δεν θα είχαν να απολογηθούν σε κανέναν για το πού βρίσκονται και τι κάνουν όλη την ημέρα μακριά από τα σπίτια τους και τη χαλαρή επίβλεψη των συγγενών τους».

 Πρωταρχικό μέλημα του π. Αθηναγόρα ήταν να δημιουργήσει υποδομές  στην κατακόμβη του ναού, μαγειρείο, τραπεζαρία, λουτρό, για τη στέγαση, τη σίτιση  και την φροντίδα της υγιεινής τους. Επιπλέον, φρόντισε να τους εξασφαλίσει την απαραίτητη γραφική ύλη για την απρόσκοπτη παρακολούθηση των μαθημάτων τους. Ωστόσο, υπήρχε ένα ακόμα πρόβλημα που έπρεπε να επιλύσει . Πώς θα καταφέρει να κρατήσει πέντε και έξι ώρες μέσα στις αίθουσες και στην αυλή του σχολικού κτηρίου αυτά  τα παιδιά, που είχαν συνηθίσει να γυρίζουν ελεύθερα στους δρόμους; «Χρησιμοποιήσαμε ως κίνητρο την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο.  Όποιο παιδί ήθελε να πάει σε κάποια Ακαδημία Ποδοσφαίρου, έπρεπε να πηγαίνει κανονικά στο σχολείο και να μην κάνει απουσίες, για να έχει το δικαίωμα συμμετοχής στον αγώνα του Σαββάτου. Η τακτική αυτή βοήθησε πολύ και έφερε κοντά μας πολλά παιδιά της γειτονιάς».

Βέβαια, μερικά παιδιά είχαν την ανάγκη για ένα σπίτι και για μια «οικογένεια». «Υπήρχε και η ανάγκη, για μερικά παιδιά, να γίνουμε εμείς η οικογένεια τους. Για αυτό φτιάξαμε τον «Φάρο του Κόσμου», όπου μεγαλώνουν κοντά μας παιδιά, για τα οποία ασκούμε εμείς τη γονική μέριμνα μετά από εισαγγελική ανάθεση της επιμέλειάς τους σε εμάς».

«Οι εκπαιδευτικοί του Δενδροποτάμου και ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

«Οι εκπαιδευτικοί του συνοικισμού μας υποδέχτηκαν τους εθελοντές του Φάρου με διάθεση συμπαράστασης και συμπόρευσης. Οι δύο πλευρές έχουν αναπτύξει αγαστή συνεργασία σε όλα τα επίπεδα που στηρίζεται στην αμοιβαία εκτίμηση και εκδηλώνεται με την αμοιβαία βοήθεια, αφού ο στόχος είναι κοινός και η επίτευξή του καθοριστική για το μέλλον των παιδιών μας. Οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί των σχολείων μας εργάζονται  στον Δενδροπόταμο πολλά χρόνια και είναι συνειδητή η επιλογή τους αυτή, αφού εδώ αισθάνονται ότι επιτελούν πραγματικό λειτούργημα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και σήμερα κάποιοι δάσκαλοι μαζεύουν τα παιδιά στο σχολείο γυρίζοντας από σπίτι σε σπίτι για να τα ξυπνήσουν, όπως τα πρώτα χρόνια που μετά το τέλος των μαθημάτων τα συνόδευαν στην κατακόμβη, όπου οι εθελόντριές μας είχαν ετοιμάσει νόστιμο σπιτικό φαγητό ειδικά για αυτά» αναφέρει ο πατέρας Αθηναγόρας.

Οι άνθρωποι του Φάρου είχαν ως πρότυπα τους εκπαιδευτικούς, ενώ συχνά υιοθετούσαν πρακτικές των δασκάλων που αποδεικνύονταν επιτυχημένες ή ζητούσαν τις συμβουλές τους. 

 

 Το γκέτο και τα ναρκωτικά

Ο Δενδροπόταμος, είναι μια περιοχή που πολλοί την έχουν συνδέσει με την λέξη «εγκληματικότητα». Τα παιδιά που γεννιούνται εκεί μέσα, αυτομάτως είναι αποκλεισμένα από την κοινωνία. «Τα παιδιά μας, ιδίως αυτά που φαίνονται ότι είναι τσιγγανάκια λόγω της εξωτερικής τους εμφάνισης, μόλις βρεθούν στην πόλη μας, ο κόσμος γυρίζει την πλάτη του, κρατάνε σφιχτά τις τσάντες τους και ακόμα αποφεύγουν να αναπνεύσουνε τον ίδιο αέρα. Επομένως, αυτό το παιδάκι αισθάνεται απόρριψη και ανασφάλεια. Για λόγους αυτοπροστασίας περιχαρακώνεται στο γκέτο του και βγαίνει έξω από αυτό μόνο για λόγους  βιοποριστικούς. Αυτό που εισπράττουν από τον υπόλοιπο κόσμο λειτουργεί πάρα πολύ αρνητικά. Βάση της ψυχολογίας, όσο ρατσισμό δεχθείς, τόσο θα εκφράσεις. Έτσι ,πολλά παιδιά μας, όταν επιστρέφουν στη γειτονιά, εκδηλώνουν ρατσιστικές συμπεριφορές εδώ μέσα στην προσπάθειά τους να εξισορροπήσουν τον τραυματισμένο ψυχισμό τους» εξηγεί ο πατέρας Αθηναγόρας.

Στην γειτονιά αυτή γίνεται η μεγαλύτερη διακίνηση ναρκωτικών της Θεσσαλονίκης και ίσως της Βόρειας Ελλάδας. Δίπλα ακριβώς από τον Δενδροπόταμο υψώνεται το επιβλητικό  Αστυνομικό Μέγαρο, όπου στεγάζεται η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση της πόλης μας. Δεν είναι οξύμωρο;

«Δεν γίνεται μόνο διακίνηση ναρκωτικών, αλλά και όπλων, βρεφών, γυναικών, λαθρομεταναστών… Βλέπετε, η χωροταξία του εγκλήματος επιβάλλει τη συγκέντρωση των παράνομων αυτών δραστηριοτήτων σε περιορισμένο και ελεγχόμενο χώρο. Πρέπει κάπου να "συμμαζεύεται" το κακό. Πρέπει "οι νοικοκυραίοι" που από το παρασκήνιο κινούν εκ του ασφαλούς τα νήματα να  μπορούν να ελέγχουν τις μαριονέτες τους, ρόλο για τον οποίο προσφέρονται εύκολα οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής, αφού η αγραμματοσύνη τους, η ανεργία και η φτώχεια τους εξωθούν σε επικίνδυνες επιλογές. Αν "κλείσει" το πολυκατάστημα που λέγεται Δενδροπόταμος, τα χιλιάδες παιδιά που είναι εξαρτημένοι από την ηρωίνη, τι θα κάνουν; Ο καλύτερος θα επιτεθεί στην μητέρα του… Βέβαια, όλο αυτό που συμβαίνει στον Δενδροπόταμο είναι άδικο για τη γειτονιά και ιδιαίτερα για τα μικρά παιδιά της. Πιστεύω ότι είναι πολύ εύκολο να φύγουν από τον Δενδροπόταμο και οι πωλητές και οι χρήστες, αλλά πρέπει να υπάρχει ένας τόπος όπου να ξεσπά το κακό… ».

Υπάρχει η εντύπωση πως ο Δενδροπόταμος έχει μόνο παράγκες και πως όλοι ζουν μέσα σε χωματερές. Πράγμα που δεν ισχύει. Όπως μας λέει και ο π. Αθηναγόρας, «ίσα ίσα, υπάρχουν και σπίτια που τα ζηλεύεις. Όμως το 90% δεν έχει αυτά τα σπίτια και το 10% που τα έχει, μπορεί τη μια ημέρα να παίζουν με τα 500ρικα και την άλλη μέρα να είναι οι πρώτοι στο συσσίτιό μας. Τα παιδιά αυτών των οικογενειών μπορεί μέσα σε μια ημέρα να χάσουν και τη μητέρα και τον πατέρα τους,  επειδή συχνά η αστυνομία τους συλλαμβάνει όλους, μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να αποδοθούν ευθύνες».

Ο εσωτερικός ρατσισμός στον Δενδροπόταμο και οι δυο "φυλές"

Οι τσιγγάνοι έχουν πολλές φυλές και «ράτσες». Αρχικά στον Δενδροπόταμο έμενε μόνο η φυλή των Ρομά, αργότερα έκαναν την εμφάνιση τους στην περιοχή τα «Φιτσίρα», όπως τους αποκαλούν. Υπήρχαν περίοδοι που οι δυο φυλές, ήταν στα «μαχαίρια», με μεγάλες φασαρίες και επεμβάσεις των ΜΑΤ, που κατέγραφαν όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ωστόσο, σήμερα, όπως μας λέει ο πατέρας Αθηναγόρας, το κλίμα έχει ηρεμήσει, καθώς έχουν ανακατευτεί μεταξύ τους λόγω γάμων και συνεργασιών.

«Υπάρχει ένας δυνατός, εσωτερικός ρατσισμός στον Δενδροπόταμο. Παλιότερα ήταν πιο ισχυρός, αλλά τώρα έχει εκτονωθεί αρκετά, γιατί υπάρχουν μικτοί γάμοι και συνεργασίες. Την εποχή εκείνη, τα Ρομά που λέμε, είχαν πολύ διαφορετική επαγγελματική δραστηριότητα  από τα «Φιτσίρα». Τώρα πια, υπάρχουν Ρομά που συνεργάζονται με τα «Φιτσίρα», υπάρχουν συμπεθεριά, υπάρχει κοινό τραπέζι. Δεν είναι απόλυτα καλό αυτό, γιατί τα Ρομά, ήταν ελαφρώς παραβατικοί, ενώ τώρα μετά τη συνεργασία τους με τα Φιτσίρα, έχουν γίνει βαριά παραβατικοί».

Όλοι οι τσιγγάνοι τον αγαπούν και τον σέβονται

«Ο κόσμος έχει τα αισθητήρια του και τα παιδιά έχουν ακόμα πιο ευαίσθητα αισθητήρια, που αντιλαμβάνονται αν τους πλησιάζεις για προσωπικό σου όφελος ή αν έχεις πραγματικά πρόθεση να τους βοηθήσεις. Αφού, έβαλαν σε λειτουργία τα αισθητήρια τους, κατάλαβαν πως δεν υπάρχει θέμα εκμετάλλευσης και τότε «παραδόθηκαν». Αισθάνομαι ότι είμαι σπίτι μου, αισθάνομαι όλη την γειτονιά σπίτι μου. Μπορεί να είμαι στον δρόμο, να βρω ένα αντρόγυνο, να θέλω να μαλώσω την γυναίκα, να την πιάσω από το αυτί, επειδή δεν έστειλε το παιδί της στο σχολείο, και ο άντρας να μην πει τίποτα» λέει γελώντας ο πατέρας Αθηναγόρας για την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου.

 

Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχει και η καχυποψία, αλλά και τα αρνητικά σχόλια. «Σίγουρα υπάρχουν και αυτά, όχι μπροστά μου, βέβαια. Είναι το ανθρώπινο αυτό. Εννοείται πως όταν έρχονται στα αυτιά μου πραγματάκια, σίγουρα στεναχωριέμαι, αλλά έχω αναπτύξει έναν μηχανισμό που τα απορρίπτει όλα αυτά και μου επιτρέπει να συνεχίζω με την ίδια ορμή και το ίδιο πάθος. Όπως λένε και οι Κινέζοι, αν κάθεσαι να πετάς πέτρα σε κάθε σκυλί που σου γαβγίζει, δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου».

 

Σύντομα, ο «Φάρος του Κόσμου» θα μεταφερθεί σε καινούριες εγκαταστάσεις, που χτίζονται μέσα στον Δενδροπόταμο. Το καινούριο «σπίτι» του «Φάρου» θα έχει στούντιο μουσικής, αλλά και χώρους για να καλλιεργούν τα παιδιά τις δεξιότητές τους στην τεχνολογία και τη ρομποτική, καθώς και την έφεσή τους στα καινοτόμα προγράμματα σε κάθε τομέα, όπως αυτό  της σχεδιαζόμενης πρότυπης αγροτικής καλλιέργειας ενός δικού τους αγροκτήματος με την μέθοδο της υδροπονίας. Ακόμα, τα παιδιά του «Φάρου» ετοιμάζουν ένα δικό τους εστιατόριο με τη μορφή Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης , μέσα στο οποίο θα απασχοληθούν οι απόφοιτοι των Ι.Ι.Ε.Κ. που σπούδασαν σεφ με υποτροφίες του Φάρου, ενώ όλοι οι συμμετέχοντες στην ομάδα θα έχουν ενεργό ρόλο στη διαχείριση.

Με πληροφ. απο το seleo.gr

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση