ΚΡΥΑ ΒΡΥΣΗ : Τόπος που αγαπιέται με πάθος !!!

Του Λύσανδρου Αμιτζόγλου

Σήμερα ήρθε στην Κρύα Βρύση ένα συνεργείο της ΕΤ 3 παίρνοντας μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη από έναν, ίσως τον γηραιότερο εν ζωή συμπολίτη μας, τον κ. Σαρηγιαννίδη Μενέδημο (ή Μίνο - Μενέλαο όπως τον ξέρουν πολλοί συμπολίτες μας). Η συνέντευξη δόθηκε στα πλαίσια της εκπομπής ΄΄ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΄΄ της ΕΤ 3 και θέμα είχε τον τρόπο ζωής των νέων, την περίοδο της κατοχής αλλά και του εμφυλίου. Ως άλλος ιστορικός λοιπόν ο κ. Μίνος, ειλικρινά όσο παρακολούθησα την συνέντευξη, μου προξένησε απίστευτο θαυμασμό για την οξυδέρκεια, το θυμητικό και φυσικά την γλαφυρότητα στον τρόπο που περιέγραφε εικόνες και γεγονότα μιας άλλη εποχής, ένας 92 χρονος (!!!) σήμερα συμπολίτης μας .

Λίγο πριν την συνέντευξη στο τηλεοπτικό συνεργείο, δεν έχασα φυσικά την ευκαιρία μαζί με τον Πάτερ Βασίλειο που ως συνάδελφος Δημοσιογράφος, όπως εξελίσσεται, κάνει μία σπουδαία δουλειά καταγράφοντας εμπειρίες και εικόνες ηλικιωμένων ανθρώπων της πόλης , μας μιας άλλης εποχής, και έτσι ηχογράφησε όλα τα παρακάτω και άλλα πολλά στοιχεία που μας είπε ο κ. Μίνος.

Μας περιέγραψε λοιπόν τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης της πόλης μας αφού έμελε η οικογένειά του να ήταν από τις πρώτες των προσφύγων που εγκαταστάθηκαν σε αυτήν, κάπου γύρω στα 1926. Μας είπε λοιπόν ότι εκείνη την χρονιά τον χειμώνα περίπου, ήρθαν στην περιοχή της Κρύας Βρύσης οι πρώτοι πρόσφυγες κάτοικοι γονείς τους, για να κατασκευάσουν κάποιες καλύβες, τα πρώτα τους σπίτια δηλαδή, για να φέρουν στην συνέχεια τις οικογένειες τους από τον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών όπου πρωτοεγκαταστάθηκαν ως πρόσφυγες από την περιοχή της Ορντού !

Έτσι μας λέει χαρακτηριστικά ότι αυτό που διέκριναν με τον ερχομό τους, ήταν ο οικισμό τότε της Πλάσνας , όπως ονομαζόταν τότε η Κρύα Βρύση, ένας μικρός οικισμός 18 με 20 καλυβών στον σημερινό συνοικισμό των εντόπιων όπως λέγετε σήμερα, όπου λίγο πριν την απελευθέρωση της Μακεδονίας ζούσαν οικογένειες Τούρκων ( !!! ένα σημαντικό στοιχείο που δεν το γνωρίζουν πολλοί συμπολίτες μας) οι οποίοι δούλευαν στα κτήματα του Τουρκαλβανού της περιοχής Αβδούλ μπέη μεγαλοτσιφλικά της περιόδου εκείνης , πολύ πριν ακόμα από την αποξήρανση της λίμνης. Για κάποιους λόγους όμως κάποια στιγμή μεταφέρθηκαν από την περιοχή μας οι οικογένειες των Τούρκων, με αποτέλεσμα ο τουρκαλβανός μεγαλοτσιφλικάς να μείνει από εργατικό δυναμικό και αναγκάζοντας τον να φέρει γηγενείς κατοίκους από την ευρύτερη περιοχή μας των γειτονικών χωριών (Αγ. Γεώργιο, Ζεβροχώρι, Κοπανό, Αγελοχώρι κ.α.) εγκαθιστώντας τους στις καλύβες – σπίτια των Τούρκων που προϋπήρχαν, με σκοπό να εργαστούν αυτοί στα χωράφια του. Αυτοί λοιπόν ήταν οι πρώτοι Έλληνες κάτοικοι του οικισμού, που αργότερα θ΄ αποτελέσει τον πυρήνα της δημιουργίας της σημερινής μας πόλης, της Κρύας Βρύσης .

Θυμάμαι, συνέχισε να μας λέει ο κ. Μίνος , μικρό παιδί ήμουν ακόμα, την λίμνη να φτάνει τον χειμώνα μέχρι τα σημερινά νεκροταφεία της πόλης, ενώ το καλοκαίρι να τραβιούνταν τα νερά λίγο πιο μέσα προς τον βάλτο όπως χαρακτηριστικά λέγετε σήμερα προς τον σημερινό δρόμο Κρύας Βρύσης – Βέροιας. (οι πρώτες εργασίες αποξήρανσις της ξεκίνησαν μετά το 1933) !
Ένα άλλο γεγονός που μας μετέφερε ο κ. Μενέλαος ήταν ότι τα πρώτα 1 - 2 χρόνια της εγκατάστασης των οικογενειών τους εδώ, είχαν ένα σοβαρό πρόβλημα, με δύο μεγαλοτσέλιγκες Ηπειρώτες που κατέβαζαν τότε τα ζώα τους στην περιοχή μας, λόγο ύπαρξης πλούσιας βοσκής, η οποία όμως κατ΄ αυτούς, απειλούνταν από την κτίσιμο των σπιτιών των προσφύγων και κατ΄ επέκταση της δημιουργίας ενός νέου οικισμού. Αυτό το γεγονός έφερνε πολλές φορές σε αντιδικία τις δύο πλευρές !
Θυμάται επίσης ο κ. Μενέλαος ότι από την σημερινή συνοικία των εντόπιων και μέχρι περίπου την σημερινή περιοχή της λαϊκής αγοράς, ήταν μία τεράστια χορτολιβαδική έκταση όπου διαρρέονταν από μία πολύ μεγάλη παλιομάνα (ποτάμι – ρυάκι) που μάζευε όλα τα νερά της περιοχής και διέσχιζε σχεδόν την σημερινή Κρύα Βρύση περίπου από βορειοδυτικά προς νοτιοανατολικά περνώντας περίπου από το σημερινό αναψυκτήριο DOMUS καταλήγοντας στην λίμνη, (σήμερα φυσικά και δεν υπάρχει ίχνος της) ενώ από την σημερινή λαϊκή αγορά και πέρα μέχρι τον Άγιο Λουκά αλλά και παραπέρα ήταν ένα απέραντο δάσος !
Από αυτές και μόνο τις περιγραφές μπορεί πολύ εύκολα να καταλάβει ο καθένας τις συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της περιοχής μας, εκείνα τα δύσκολα χρόνια και ιδιαίτερα, των προσφύγων όπου έναν λασπότοπο κατάφεραν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ , Εντόπιοι, Πόντιοι, Βλάχοι, νεοφερμένοι από διάφορους τόπους και μέρη της Ελλάδος, μέσα σε 80 χρόνια περίπου να τον μετατρέψουν σε μία σύγχρονη πόλη !
Αυτή είναι η ΚΡΥΑ ΒΡΥΣΗ :
Ο ΤΟΠΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΙΕΤΑΙ ΜΕ ΠΑΘΟΣ !
Εύχομαι πολύ σύντομα όλ΄ αυτά και άλλα πολλά στοιχεία για τον τόπο μας, να μας αξιώσει ο θεός να τα μεταφέρουμε σ΄ ένα βιβλίο ή σε μία βάση δεδομένων, προσφέροντας την σύγχρονη ιστορία του τόπου μας στις επόμενες γενιές !

Λύσανδρος Αμιτζόγλου