Η μέρα αυτή δεν είναι για μένα τόσο ημέρα μνήμης των νεκρών

Του Γιώργου Τασκασαπλίδη

Είμαστε η χώρα που αναγνώρισε γενοκτονία εις βάρος της (των Ποντίων), μετά τον θάνατο ουσιαστικά όλων των προσφύγων, που ήρθαν από τον Πόντο (70+ χρόνια μετά!).

Περιμένουμε δε μετά από αυτό να γίνει και διεθνής η αναγνώριση της (έχει γίνει ευτυχώς από κάποιες χώρες), με το άρρωστο "αριστερό" σκυλολόι να κάνει "πολιτική" και σε αυτό το θέμα (η δε υγιής αριστερά να μην αντιδρά σε αυτό ιδιαίτερα), αφού ο Κεμάλ στηρίχθηκε από την Κομμουνιστική Ρωσία (βλέπε Φίλη και "φιλενάδες").

Είχαμε επιπλέον και τον Βενιζέλο, τον "μέγα' κατά πολλούς πολιτικό, να προτείνει τον Κεμάλ και για νόμπελ ειρήνης...

Η μέρα αυτή δεν είναι για μένα τόσο ημέρα μνήμης των νεκρών (καθημερινώς και στα γονίδια μου υφίσταται αυτή η μνήμη), όσο υπενθύμιση της αναλγησίας - αγνωμοσύνης - υποκρισίας των κατ' ευφημισμό Ελλήνων.