Ενα μαγικό βαλς στον αέρα με θέα τους πρόποδες του Βόρα

«Λοιπόν, είσαι έτοιμη;». Ο Γιώργος Πολυχρονιάδης, χειριστής του ανεμοπτέρου και ειδικός εκπαιδευτής ανεμοπόρων, γύρισε και με κοίταξε στο πίσω κάθισμα του διθέσιου ανεμόπτερου Duo Discus xlt, λίγο πριν από την απογείωσή μας στον διάδρομο της Ανεμολέσχης Εδεσσας. Το έλεγε η καρδιά μου, όμως δεν είχα καθόλου εμπειρία τού τι σημαίνει να πετάς με ένα σκάφος που δεν έχει καύσιμα και μηχανή, παρά κινείται χάρις στα ρεύματα του αέρα, όπως τα πουλιά. Είχα λίγο ζαρώσει στη θέση μου. Παρ’ όλα αυτά, έδειχνα γενναία.

Το επόμενο λεπτό, το σχοινί ενός ειδικού μηχανισμού, που βρίσκεται στη μια άκρη της πίστας, μας τράβηξε με τέτοια ταχύτητα, που το μικρό αεροσκάφος σηκώθηκε σχεδόν κάθετα στον αέρα. «Αυτό λέγεται εκτόξευση με βίντσι», μου είπε καθησυχαστικά ο χειριστής. «Σε λίγο το σχοινί θα πέσει με αλεξίπτωτο στη γη». Οταν άνοιξα τα μάτια μου ξανά, ήμασταν στα 380 μέτρα από το έδαφος και έβλεπα τη λίμνη Βεγορίτιδα, το «μωσαϊκό» των αγροτεμαχίων και τους πρόποδες του Καϊμακτσαλάν από ψηλά. Ανοιξα το στόμα μου από την έκπληξη, όπως κάνουν τα παιδιά. Για την ακρίβεια, αισθάνθηκα αυτή τη μαγεία μιας ολοκαίνουργιας εμπειρίας, σαν να ήμουν ξανά πέντε χρόνων.

Η θέα από ψηλά, με τη λίμνη Βεγορίτιδα και τους πρόποδες του Καϊμακτσαλάν.

Ο χειριστής εξακολούθησε να μου μιλάει καθ’ όλη τη διάρκεια της σύντομης πτήσης για να αισθάνομαι ασφαλής. Το σκάφος «έπλεε» μαλακά και με χάρη. Ηταν ένα βαλς στον αέρα. Το σπουδαιότερο; Αντί για τον ενοχλητικό ήχο των κινητήρων που έχουν τα αεροπλάνα, ακουγόταν μόνον ο ήχος του ανέμου: «Η κανονική μου δουλειά είναι να διδάσκω μουσική στη μέση εκπαίδευση», μου είπε ο Γιώργος Πολυχρονιάδης. «Για να πετάς ανεμόπτερο, πρέπει πρώτα απ’ όλα να ακούς τον άνεμο. Και το δικό μου μουσικό αυτί με έχει βοηθήσει πολύ». Μέχρι σήμερα, έχει εκπαιδεύσει πολλούς ανεμοπόρους, σε μια λέσχη που είναι δικαίως το καμάρι της περιοχής.

Από το 1950 που ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος Αεραθλητών Εδεσσας (μετονομάστηκε σε Αερολέσχη το ’73) μέχρι σήμερα, έχουν γίνει πολλά μικρά θαύματα. Κατ’ αρχάς, η πόλη απέκτησε αυτή την παράδοση που περνάει από γενιά σε γενιά, καθώς οι μεγαλύτεροι εκπαιδεύουν τους μικρότερους. Υστερα αποκτήθηκε αυτή η έκταση όπου σήμερα στεγάζονται οι εγκαταστάσεις, αργότερα παραχωρήθηκαν δύο ανεμόπτερα από την Πολεμική Αεροπορία (που υποστηρίζει συνεχώς τον θεσμό) και πριν από λίγο καιρό αγοράστηκε με κοινοτικούς πόρους το ωραίο ανεμόπτερο με το οποίο πέταξα. Το μόνο που λείπει είναι να ασφαλτοστρωθεί ο διάδρομος, κάτι που πρέπει να γίνει για να μην καταπονούνται τα σκάφη στην προσγείωση.

Σήμερα η αερολέσχη έχει εκατοντάδες μέλη, ενώ πολλοί συμπατριώτες μας, για να αποκτήσουν πτυχίο ανεμοπορίας, έρχονται για εντατικά μαθήματα στην πόλη της Βορείου Ελλάδος. Οι πρωτοπόροι της υπόθεσης όπως ο Ιωσήφ Σινιόσογλου, ο Χριστόφορος Γιαβανίδης (εκ των πρώτων εκπαιδευτών) και ο πτέραρχος ε.α. Γιάννης Ιωαννίδης εξακολουθούν να είναι κοντά στη λέσχη, ενώ ο αφιερωμένος πρόεδρός της Στέφανος Συμεωνίδης τρέχει για τα πάντα. Αν τύχει να βρεθείτε στη Βόρεια Ελλάδα, αξίζει να την επισκεφτείτε και να έχετε και εσείς τη μοναδική εμπειρία της πτήσης. Γιατί μπορεί να μπήκα ζαρωμένη, αλλά όταν βγήκα, είχα ψυχική ευεξία που κρατάει ακόμα.

Το τηλέφωνο του Στέφανου Συμεωνίδη είναι 6948.183.541 και του Γιώργου Πολυχρονιάδη είναι 6934.166.472.

kathimerini.gr