Ντα ζίβι Γκ(ι)ρτσια (να ζει η Ελλάδα) !!! ...κραύγασε λίγο πριν τον κρεμάσουν στο Μοναστήρι
Του Ιάκωβου Θεοδόση
(Δείτε όσοι δεν ξέρετε γιατί διαμαρτυρόμαστε για την Μακεδονία)
Καπετάν Κώττας ή Κώτες (Βουλγαρικά: Κώτε Χρήστωφ / Коте Христов, ελληνικά: Κωνσταντίνος Χρήστου), 1860 – 1905 σλαβόφωνος με Ελληνική Εθνική συνείδηση.
Από τους πρωταγωνιστές του επονομαζόμενου Μακεδονικού αγώνα. Προστάτεψε τους Ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής των Πρεσπών από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες και τους αχόρταγους Τούρκους μπέηδες. Δεν υπήρχαν τότε οι σημερινοί όψιμοι ‘‘Μακεδόνες’’, παρά μόνο Βούλγαροι Εξαρχικοί που σκοπό είχαν να Βουλγαροποιήσουν την Μακεδονία σε μια αυτοκρατορία που κατέρρεε. Επί Οθωμανικής κυριαρχίας, οι Έλληνες της Μακεδονίας είχαν κοινή Εθνική συνείδηση, άσχετα από την γλώσσα που χρησιμοποιούσαν ή την θρησκεία που πίστευαν.
Είναι απορίας άξιον ότι αυτός ο ρόλος των Βουλγάρων μέχρι και την Γερμανική κατοχή, έτυχε υποτονικού σχολιασμού από την ιστορία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.
Σύντομα στα μέρη των Πρεσπών θα υπογραφεί από ‘’ Έλληνες’’ η συμφωνία βάφτισης Σλάβων σε ‘’Μακεδόνες’’ με ‘’Μακεδονική’’ γλώσσα και Εθνότητα. Στα μέρη που ποτίστηκαν από το αίμα τόσων δολοφονημένων Ελλήνων, κυρίως Ιερέων και δασκάλων, για να μην μπορούν οι Έλληνες της Μακεδονίας να μαθαίνουν ελληνικά και να γίνουν Εξαρχικοί ώστε όταν κατέρρεε η Τουρκική κυριαρχία, να δημιουργήσουν την μεγάλη Βουλγαρία. Το μελάνι της συμφωνίας θα ξεπλύνει αυτά τα αίματα? Στο όνομα καλής γειτονίας και συνεργασίας γεννιέται η Severna Makedonija. Αν το ήξεραν οι παππούδες μας, ότι και εκεί είναι Μακεδονία, θα μάτωναν και για αυτή. Ξεσηκώθηκαν από όλη την Ελλάδα για να λυτρώσουν τους αδελφούς τους και να τιμούν τους νεκρούς προγόνους τους. Θα τρίζουν τα κόκαλά τους από την ύβρη της συμφωνίας που έρχεται. Με ποια νομιμοποίηση μια Κυβέρνηση, με δηλωμένη ξεκάθαρα την άρνηση του εταίρου της, προχωρά σε συμφωνία που θα δεσμεύει την χώρα για χρόνια? Με τι δικαίωμα αποδεχόμαστε την παραχάραξη της Ιστορίας και σβήνουμε και δικά μας λάθη από την εποχή του αντάρτικου του Τίτο? Ζητιάνε την υπογραφή μας για συμμετοχή σε διεθνή Φόρα. Τώρα μας έχουν ανάγκη, τώρα θα αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Εμείς δεν τους έχουμε ανάγκη. Η Ελλάδα, ταλαιπωρημένη από την κρίση που η ίδια θέριεψε, είναι αρκετά δυνατή γεωπολιτικά ακόμα για να επιβάλλει την άποψη της. Και όμως βιαζόμαστε για το ‘’ καλό μας’’ να κλείσουμε γρήγορα το θέμα της μεγαλύτερης Ιστορικής πλαστογραφίας που έγινε ποτέ. Θα γραφούν στην Ιστορία με το μελάνι του Εφιάλτη. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κάθε φορά που διχαζόμαστε με φανατισμό έρχονται Εθνικές καταστροφές.
Είμαστε όλοι Εθνίκια, φασίστες και ακροδεξιοί σύμφωνα με την Κυβέρνηση. Και ο Μίκης φασισταριό, και τόσοι άλλοι.
Ε ναι λοιπόν, είμαστε φασίστες, ακροδεξιοί, γερμανοτσολιάδες και ότι άλλο θέλετε να μας προσάψετε. Αλλά δεν θα ντρεπόμαστε ούτε εμείς ούτε οι απόγονοι μας.
Από τους πρωταγωνιστές του επονομαζόμενου Μακεδονικού αγώνα. Προστάτεψε τους Ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής των Πρεσπών από τους Βούλγαρους κομιτατζήδες και τους αχόρταγους Τούρκους μπέηδες. Δεν υπήρχαν τότε οι σημερινοί όψιμοι ‘‘Μακεδόνες’’, παρά μόνο Βούλγαροι Εξαρχικοί που σκοπό είχαν να Βουλγαροποιήσουν την Μακεδονία σε μια αυτοκρατορία που κατέρρεε. Επί Οθωμανικής κυριαρχίας, οι Έλληνες της Μακεδονίας είχαν κοινή Εθνική συνείδηση, άσχετα από την γλώσσα που χρησιμοποιούσαν ή την θρησκεία που πίστευαν.
Είναι απορίας άξιον ότι αυτός ο ρόλος των Βουλγάρων μέχρι και την Γερμανική κατοχή, έτυχε υποτονικού σχολιασμού από την ιστορία του σύγχρονου Ελληνικού κράτους.
Σύντομα στα μέρη των Πρεσπών θα υπογραφεί από ‘’ Έλληνες’’ η συμφωνία βάφτισης Σλάβων σε ‘’Μακεδόνες’’ με ‘’Μακεδονική’’ γλώσσα και Εθνότητα. Στα μέρη που ποτίστηκαν από το αίμα τόσων δολοφονημένων Ελλήνων, κυρίως Ιερέων και δασκάλων, για να μην μπορούν οι Έλληνες της Μακεδονίας να μαθαίνουν ελληνικά και να γίνουν Εξαρχικοί ώστε όταν κατέρρεε η Τουρκική κυριαρχία, να δημιουργήσουν την μεγάλη Βουλγαρία. Το μελάνι της συμφωνίας θα ξεπλύνει αυτά τα αίματα? Στο όνομα καλής γειτονίας και συνεργασίας γεννιέται η Severna Makedonija. Αν το ήξεραν οι παππούδες μας, ότι και εκεί είναι Μακεδονία, θα μάτωναν και για αυτή. Ξεσηκώθηκαν από όλη την Ελλάδα για να λυτρώσουν τους αδελφούς τους και να τιμούν τους νεκρούς προγόνους τους. Θα τρίζουν τα κόκαλά τους από την ύβρη της συμφωνίας που έρχεται. Με ποια νομιμοποίηση μια Κυβέρνηση, με δηλωμένη ξεκάθαρα την άρνηση του εταίρου της, προχωρά σε συμφωνία που θα δεσμεύει την χώρα για χρόνια? Με τι δικαίωμα αποδεχόμαστε την παραχάραξη της Ιστορίας και σβήνουμε και δικά μας λάθη από την εποχή του αντάρτικου του Τίτο? Ζητιάνε την υπογραφή μας για συμμετοχή σε διεθνή Φόρα. Τώρα μας έχουν ανάγκη, τώρα θα αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Εμείς δεν τους έχουμε ανάγκη. Η Ελλάδα, ταλαιπωρημένη από την κρίση που η ίδια θέριεψε, είναι αρκετά δυνατή γεωπολιτικά ακόμα για να επιβάλλει την άποψη της. Και όμως βιαζόμαστε για το ‘’ καλό μας’’ να κλείσουμε γρήγορα το θέμα της μεγαλύτερης Ιστορικής πλαστογραφίας που έγινε ποτέ. Θα γραφούν στην Ιστορία με το μελάνι του Εφιάλτη. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κάθε φορά που διχαζόμαστε με φανατισμό έρχονται Εθνικές καταστροφές.
Είμαστε όλοι Εθνίκια, φασίστες και ακροδεξιοί σύμφωνα με την Κυβέρνηση. Και ο Μίκης φασισταριό, και τόσοι άλλοι.
Ε ναι λοιπόν, είμαστε φασίστες, ακροδεξιοί, γερμανοτσολιάδες και ότι άλλο θέλετε να μας προσάψετε. Αλλά δεν θα ντρεπόμαστε ούτε εμείς ούτε οι απόγονοι μας.
Αποσμασμα από Ομιλία κατά τις εκδηλώσεις πού είχε οργανώσει παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας η Ι. Μ. Καστοριάς (6.11.05) με τη συμπλήρωση εκατό ετών από το θάνατό του Καπετάν Κώττα
Ο Καραβαγγέλης είπε στον Κώττα:
«εσείς είσαστε Έλληνες από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, και πέρασαν οι Σλάβοι και σας εξεσλάβωσαν. Η μορφή σας είναι ελληνική και η γη πού πατούμε είναι ελληνική. Το μαρτυρούν τα αγάλματα πού είναι κρυμμένα μέσα της. Και αυτά είναι ελληνικά κι οι επιγραφές είναι ελληνικές. Έπειτα η Εκκλησία μας και το Πατριαρχείο επρωτοστάτησαν πάντοτε στην ελευθερία.
Ενώ η Βουλγαρία δεν στάθηκε ικανή ώστε η ίδια να ελευθερωθεί, παρά την ελευθέρωσε η Ρωσία. Και συ περιμένεις τώρα να ελευθερώσει την Μακεδονία; Και φαντάζεσαι πως είναι ποτέ δυνατόν η ευρωπαϊκή διπλωματία να κατακυρώσει την Μακεδονία στην Βουλγαρία και προπάντων την Φλώρινα και την Καστοριά, πού απέχουν μόλις δύο μέρες από τα ελληνικά σύνορα, ενώ από τα βουλγαρικά απέχουν επτά;… Από σήμερα, του είπα, θα είσαι μαζί μας, θα είσαι ο πρώτος. Θα σε στείλω κάτω να χωρίσεις τους Έλληνες βασιλείς και τα παιδιά σου θα τα στείλω στην Ελλάδα να σπουδάσουν»….
Τιμούμε σήμερα τον Μακεδονομάχο που εκπαίδευσε μια σειρά από εξαίρετους Μακεδονομάχους που θα γίνονταν κατόπιν εξαίρετοι καπετάνιοι: Ο Σίμος άπ’ τα Άλωνα, ο Μακρής, ο Καούδης, ο Νταλίπης, ο Κύρου, ο Μελέτσκος ή Παναγιωτίδης, ο Βαγενάς, ο Κολίτσης, ο Νταηλάκης, ο Γρηγορίου, ο Πύρζας, ο Πάπας, ο Παρασκευαίδης, ο Περράκης… Τιμούμε σήμερα τον καπετάνιο που έπεσε θύμα προδοσίας και τον Ιούνιο του 1904 αιφνιδιάστηκε από τουρκικό απόσπασμα εδώ στο σπίτι του Ρούλια και φυλακίστηκε στο Μοναστήρι… που για μας θα είναι πάντα μοναστήρι, για άλλους είναι Μπίτολα… Το Ατ’ Παζάρ πάντα είναι γιομάτο κόσμο. Η κεντρική μεγάλη πλατεία του Μοναστηρίου. Εκεί γίνεται το παζάρι, ο περίπατος, το αλισβερίσι…
Μα σήμερα ψυχή δεν έχει…
Στη μέση της πλατείας υψώνεται ένας στύλος, που σχηματίζει ένα μεγάλο κεφαλαίο Γ μ ένα σκοινί, που λεύτερο πηγαίνει κατά τα κέφια του αέρα. Τον αγέρα που σήμερα χαλάει τον κόσμο.
Ο ήλιος ακόμα δεν έχει καλοβγεί, όταν τον φέρνουν. Στρατιώτες μπροστά να κοιτάνε με υποψία τα στενώματα, άλλοι στρατιώτες μ’ έφ’ όπλου λόγχη, αξιωματικοί να δίνουν τον τόνο στο βάδισμα κι ο κύκλος άδειος, και μέσα στον κύκλο ο καπετάνιος. Δύο δεσμοφύλακες, θεριά ως εκεί πάνω, τον κρατούν από τους ώμους και τον σπρώχνουν… Πίσω πάλι, όλη θαρρείς η Τουρκία να συνοδεύει τον Ένα…
Ο Κώττας περπατάει με μεγάλες δρασκελιές. Τα σχισμένα, ματωμένα χείλια του χαμογελούν. Τι τον νοιάζει τώρα εκείνον για τις διαταγές που δίνονται, τι τον νοιάζει για το σκοινί που βάζουν στο λαιμό του; Ποιος ακούει τον εισαγγελέα που διαβάζει την καταδικαστική απόφαση, ποιόν ρωτάνε: «Έχεις τίποτα να πεις;»
Τούτη την ώρα ο Κώττας χαϊδεύει τα κεφάλια των παιδιών του, μπαίνει στο σπίτι του, παίρνει την Ζωή στην αγκαλιά του, χορεύει μαζί της, βγαίνει στο χαγιάτι, βλέπει απέναντι στο Πράσινο, ακούει το ποτάμι, καμαρώνει τα κάστανα που έχουν σχεδόν γίνει μέσα στο καύκαλό τους, κουνάει το χέρι στους συντοπίτες του, πηγαίνει στο Ανταρκτικό κρατώντας στην χούφτα του ένα νόμισμα. Βρίσκει εκεί τον Βασίλη, τον παπαδημήτρη, όλα τα παλικάρια του και ανεβαίνουν μαζί ως τις λίμνες. Οι καλαμιές τρεμουλιάζουν, το νερό είναι φουσκωμένο, ο Αγιος Αχίλλειος αντιστέκεται έρημος, μοναχός στο τόσο νερό. «Ματοβαμμένες λίμνες μου», ψελλίζει κι είναι όλος ευτυχία που τις αντίκρισε πάλι.
Λοιπόν καπετάνιο, θες τίποτα; Ανυπόμονη είναι η φωνή.
Τότε συνέρχεται ο Κώττας. Τα μάτια του αστράφτουν στ’ αυγινό φως κι οι πληγές του τώρα, θαρρείς και χάθηκαν. Κι η φωνή του που την ξέραν τα φαράγγια των Κορεστίων και οι Πρέσπες, βουερή σαν όλους μαζί τους αγέρηδες να’ χε μέσα της τάραξε το κοιμισμένο Μοναστήρι.
– Ντα ζίβι γκ(ι)ρτσια (να ζει η Ελλάδα), στην ντοπολαλιά…
Και δίνει ένα σάλτο το λιοντάρι, κλοτσάει το σκαμνί που πάταγε, τρεμοπαίζει τρομαγμένο το σκοινί, τσιτώνεται το σκοινί, μπαίνει βαθιά στην στεγνή σάρκα το σκοινί, το κορμί ταλαντεύεται βίαια, το βάρος μεγαλώνει, κρατάει για λίγο το κόκαλο στον τράχηλο, δεν αντέχει άλλο το κόκαλο, ανατριχιαστικά σπάει, τα μάτια βγαλμένα άπ’ τις κόγχες τους, αγριεμένα, κοιτούν ακόμη προς τις λατρευτές λίμνες.
Ο αγέρας, που για μια στιγμή σταμάτησε, θέλησε να νανουρίσει το παλικάρι. Αλαφρά, μη το ξυπνήσει, το λίκνισε. Κι ο ήλιος ήρθε τρυφερά και τον ασπάστηκε στο στόμα… Ήταν 27 Σεπτέμβρη του 1905.
Post A Comment
Δεν υπάρχουν σχόλια :