Τι άλλο περιμένεις;

Έχει αρκετό καιρό που η σκέψη της απόλυτης πολιτικής εξαθλίωσης του τόπου περιφέρεται γύρω από τη σκέψη μου.

Ζώντας σε ένα αρρωστημένο κλίμα που έχει τις ρίζες του βαθιά στις αρχές της μεταπολίτευσης, αναζητώ τα αίτια και τους υπεύθυνους για το μεγάλο χάλι της πατρίδας μας.
Όσο και να αναζητώ να "επιρρίψω" ευθύνες σε όσους μας κυβέρνησαν ως τώρα, αναλογίζομαι την κατανομή ευθυνών και καταλήγω κάθε φορά στο ίδιο συμπέρασμα:

Ο λαός τους ψηφίζει ο λαός τους εκλέγει, ο λαός τους δίνει δύναμη και εξουσία!

Δεν είναι τυχαίο που τις τελευταίες δεκαετίες το δίλημμα είναι ένα: να ψηφίσουμε το λιγότερο κακό, και δυστυχώς πάντοτε πέφτουμε έξω.

Σίγουρα είναι σκέψεις για τις οποίες δεν διεκδικώ την αποκλειστικότητα. Σίγουρα είναι σκέψεις στις οποίες αναζητούμε λύσεις οι περισσότεροι από εμάς.

Όσο και να προσπαθούμε κάθε φορά να διώξουμε τις απορίες μας, κανείς μας δεν αισθάνεται ότι έχει σκεφτεί την απόλυτη απάντηση στο ερώτημα.

Τελευταία μάλιστα η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και αποδίδονται ευθύνες στο υπερφυσικό και σε "ξένες" παρεμβάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσφατη δήλωση κυβερνητικού στελέχους ότι για τις φονικές πυρκαγιές στην Αττική φταίει το σύστημα HARRP! Δηλαδή μας πήρανε χαμπάρι ακόμη και από την κυβέρνηση τι κουτόχορτο τρώμε και μας ταΐζουν με το τσουβάλι ότι παραμύθι σκεφτούν, προκειμένου να τη βγάλουν λάδι!

Όταν τέτοια θέματα αντιμετωπίζονται με αυτό τον τρόπο και υπάρχουν πολίτες (και δεν είναι λίγοι) που τα πιστεύουν και δεν βλέπουν ευθέως ότι πρόβλημα είναι η επιλογές μας κατά την εκλογική διαδικασία, τότε κάθε επιθυμία για διέξοδο από την πολιτικοοικονομικοκοινωνική κρίση της πατρίδας μας δεν θα ευοδωθεί ποτέ!

Για την κάλπικη ευμάρεια με δανεικά των τελευταίων δεκαετιών, όλοι μας καταλαβαίναμε υποσυνείδητα, ακόμη και αν δε θελουμε να το παραδεχτούμε, ότι θα ερχόταν κάποια στιγμή το πλήρωμα του χρόνου που θα έπρεπε να αποδοθούν τα χρήματα που σπαταλήθηκαν στους ιδιοκτήτες τους.

Όσοι πάλι από εμάς ζούμε με την ψεύτικη ελπίδα ότι θα πάμε να ψηφίσουμε και καθαρίσαμε, "πλανώνται πλάνην οικτρά".

Αν δε σηκωθούμε για άλλη μία φορά από τη βόλεψη μας, τότε μοιραία θα φτάσει το κακό της κρίσης μετα το γείτονα και στη δική μας πόρτα.

Πολλές φορές αναρωτηθήκαμε που είναι ο πάτος του βαρελιού αναλογιζόμενοι ότι θα επέλθει ανάκαμψη και μάλιστα χωρίς να κοπιάσουμε.
Δυστυχώς Συνέλληνες το βαρέλι είναι άπατο και αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, κάθε μέρα που περνάει θα είναι χειρότερη από τη προηγούμενη!

Δεν έχεις άλλη επιλογή Έλληνα.

Σου παίρνουν το σπίτι, σου παίρνουν τα παιδιά, σου παίρνουν τη δουλειά, σου παίρνουν το μέλλον, σου παίρνουν την πατρίδα!

Σκέψου και αναλογίσου τι απέμεινε να σου πάρουν!

Θεόδωρος Χαρανίδης