Πότε θα πάμε στο σχολείο;

Το σύστημα των αναπληρωτών και η στάση των εκπαιδευτικών

Το καλοκαίρι έχει τελειώσει και οι μαθητές περιμένουν να ανοίξουν τα σχολεία. Και όχι μόνο οι μαθητές  και οι εκπαιδευτικοί και μαζί και οι νέοι εκπαιδευτικοί που κάθε χρόνο τέτοια εποχή περιμένουν την πολυπόθητη πρόσληψη στο σχολείο. Κάποιοι κάθε χρόνο βρίσκονται σε άλλο μέρος, κάποιοι ελπίζουν μόνο στην Ειδική Αγωγή και κάποιοι ελπίζουν σε ένα θαύμα! Υπάρχει και μια ομάδα εκπαιδευτικών που λόγω της αβεβαιότητας και των συνεχών μετακινήσεων αδυνατούν να δεχτούν μια τέτοια θέση και αναγκάζονται να απασχολούνται σε άλλους τομείς για να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Έτσι, κάθε χρόνο την εκπαίδευση στελεχώνουν προσωρινά εκπαιδευτικοί που αντιμετωπίζουν αβεβαιότητα. Από την άλλη οι προσλήψεις των αναπληρωτών γίνονται αντικείμενο πολιτικής διαφήμισης από την εκάστοτε κυβέρνηση παίζοντας με τον αριθμό των προσλήψεων, όσο πιο μεγάλος, τόσο πιο πολλές ελπίδες, τόσο πιο πολλοί ψήφοι.

Εδώ και δέκα χρόνια δεν γίνονται μόνιμες προσλήψεις εκπαιδευτικών και η εκπαίδευση υποστελεχώνεται. Μόνος ζωντανός κλάδος η ειδική αγωγή, όπου κάτι φάνηκε για μόνιμες προσλήψεις και όπου κάθε χρόνο μετρά τους περισσότερους αναπληρωτές. Δεν θα πούμε όμως ότι αυτό είναι θετικό, καθώς ο κρίσιμος αυτός τομέας αντιμετωπίζεται με επαγγελματισμό από το κράτος και από τους εκπαιδευτικούς και δεν επιτελείται ουσιαστική συνεκπαίδευση αλλά η ειδική αγωγή αποτελεί έναν τομέα ευκαιρίας για να λάβουμε μόρια και να ζήσουμε το ονειρεμένο «αναπληρωτιλίκι» όπως αποκαλείται από πολλούς συναδέλφους. 

Η συζήτηση για αλλαγή συστήματος είναι η ίδια εδώ και δέκα χρόνια με τους εκπαιδευτικούς διχασμένους, προσόντα και προϋπηρεσία, προϋπηρεσία και προσόντα. Τι από τα δύο, και τα δύο, πόσα μόρια το ένα, πόσα μόρια το άλλο;;; Γραπτός διαγωνισμός ή όχι;

Όλα αυτά πρέπει να μας προβληματίσουν ιδιαίτερα. Τα σχολεία χρειάζονται νέους εκπαιδευτικούς πραγματικά επιμορφωμένους και έτοιμους να διδάξουν δεξιότητες του 21^ου αιώνα και να προσφέρουν ουσιαστική συνεκπαίδευση, προωθώντας την Κριτική Παιδαγωγική, τις Νέες Τεχνολογίας και την ολιστική ανάπτυξη του παιδιού. Εδώ δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και την εμπειρία που προσφέρει η προϋπηρεσία.

Το θέμα της εκπαίδευσης έχει μείνει παραγκωνισμένο κάτι που αποφέρει αρνητικές συνέπειες σε πολλούς τομείς της κοινωνίας, διότι η νέα γενιά αποτελεί το μέλλον της χώρας και το σχολείο προετοιμάζει τους αυριανούς πολίτες.

Και σε όλη αυτήν την κατάσταση, οι εκπαιδευτικοί αντί να διεκδικήσουμε ένα δίκαιο και αξιοκρατικό σύστημα διορισμών, να υποστηρίξουμε τη δια βίου μάθηση και να προτάξουμε το συμφέρον της εκπαίδευσης, μαλώνουμε μεταξύ μας για το ποιος πρέπει να προσληφθεί, υποτιμούμε τα ακαδημαϊκά προσόντα, υποτιμώντας έτσι την ίδια την παιδαγωγική διαδικασία ή υπερτιμούμε τα προσόντα (πολλά δεν αποκτώνται με νόμιμους τρόπους), παραγκωνίζοντας την εμπειρία και ακόμη ζούμε με την ελπίδα να ζήσουμε το πολυπόθητο όνειρο του αναπληρωτή σαν δεύτερη φοιτητική ζωή! Μήπως, έχουμε και εμείς την ευθύνη μας;;;

Ας ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο αυτή τη χρονιά και ας καταλάβουμε επιτέλους το λειτούργημά μας στην κοινωνία για να αγωνιστούμε για ένα καλύτερο μέλλον για το εκπαιδευτικό επάγγελμα και τη θέση μας ως φορέα πολιτισμού.

Καλή σχολική χρονιά σε όλους!

Προκοπίδου Μαρία- Εκπαιδευτικός- Συγγραφέας 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση