Παπά-Σταύρος Τσάμης: Ημείς , Έλληνες όντες , ελληνικήν την Μακεδονίαν θέλομεν και προς τούτο αγωνιζόμεθα

Δεν Ξεχνώ: Οι Βούλγαροι κομιτατζήδες δολοφονούν τον ιερέα που έκρυψε το κεφάλι του Παύλου Μελά!!!Σαν σήμερα 27 Αυγούστου του 1906,κοντά στα Καλύβια του Λάκκου, δυτικά από το ύψωμα Βίγλα Λούτζα του όρους Βίτσι, σκοτώνεται ο πρόμαχος των Κορεστίων, κατά των κομιτατζήδων, Παπασταύρος Τσάμης. Η δολοφονία γίνεται μετά από ενέδρα που του έχουν στήσει στην περιοχή οι κομιτατζήδες της συμμορίας του Μπίρα Βλάχη.

Ο θρυλικός και υπερδραστήριος ιερέας Παπασταύρος Τσάμης ο άνθρωπος στον οποίον παρέδωσαν το κεφάλι του Παύλου Μελά οι συμπολεμιστές του και το οποίο έθαψε για να μην πέσει σε χέρια βουλγάρικα ή στους τούρκους στο παρεκκλήσι της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής στο Πισοδέρι της Φλώρινας...

Ο Μακεδονικός Αγώνας στη Δυτική Μακεδονία: το "Μολών λαβέ" του Παπασταύρου Τσάμη.

Στις 27 Αυγούστου του 1906 ο Παπασταύρος Τσάμης, ο περίφημος εφημέριος Πισοδερίου, στενός φίλος και συνεργάτης του Παύλου Μελά, πήρε γράμμα με τη σφραγίδα και την υπογραφή του Βάρδα,
που τον καλούσε με τ' άλλα μέλη της Επιτροπής και τον αγγελιαφόρο στο βουνό,στη δασική θέση Λάκκος.

Το 'φεραν δυο καρβουναραιοι που δούλευαν σ' εκείνο το μέρος με άλλους δεκαέξι. Ήταν όλοι απ' το Τσάπαρι, ένα ορεινό χωριό ανάμεσα στη Ρέσνα και το Μοναστήρι, καρβουναραίων πάππο προς πάππο.

Το χωριό, είναι αλήθεια, ήταν βουλγάρικο. Είχαν άποδειχτή όμως ως τότε φρόνιμοι, εργατικοί, τίμιοι νοικοκυραίοι που κοίταζαν μονάχα τη δουλειά τους και φιλοδοξούσαν να εκμεταλλευτούν για πολλά ακόμη χρόνια το δάσος του Πισοδερίου.

Είχαν ειδοποιήσει μάλιστα χωρίς χρονοτριβές τον Παπασταύρο, όταν μια βραδιά πέρασε απ' την κατασκήνωση τους μια συμμορία κομιτατζήδων.

Ό Παπασταΰρος, λεβεντόπαπας πλημμυρισμένος ζωτικότητα, παλληκαριά και ενθουσιασμό, πετάχτηκε αμέσως όλο χαρά, έβαλε τήν παπαδιά νά γέμιση ένα ταγάρι μέ λειτουργίες, κομμάτια πίτα, λουκούμια, ζαχαρωτά, πακέτα τσιγάρα, μπουκάλια κονιάκ και κάλεσε τόν Χατζηκώτση και τόν Θεόδωρο Γκότση, πού ήταν και αγγελιαφόροι.Όταν πριν λίγα χρόνια έγραψε στό Πισοδέρι ό Τσακαλάρωφ ζητώντας νά του έτοιμάση 40 ψητά αρνιά, 300 ψωμιά και 60 οκάδες τυρί, ο Παπασταύρος του απάντησε :

«Τσακαλάρο,
Δέν σοΰ δίνομεν αρνιά.
Δέν σοΰ δίνομεν ψωμία και τυρί.
Άν είσαι άνδρας, έλθέ νά τά πάρης.

Μολών λαβέ.
Παπασταΰρος Τσάμης».

Έφεραν αντιρρήσεις ό Γκότσης και ό Χατζηκώτσης. Δέν έπρεπε νά ξεκινήσουν έτσι άψε-σβήσε γιά τό βουνό μέ τά λόγια δυο καρβουναραίων, γνωστών Βουλγάρων. Όρκίστηκαν όμως οι δυό Τσαπαριώτες πάνω στην Άγια Τράπεζα της εκκλησίας ότι κατά τα χαράματα ήρθε στην κατασκήνωση τους ελληνικό ανταρτικό σώμα και τους έδωσε το γράμμα να το φέρουν στον Παπασταύρο.

Δεν ζητούσαν παρά να τους δώση ο παπάς μιάν απόδειξη ότι το πήρε, για να μην έχουν φασαρίες με τους αντάρτες.
Δεν χωρούσε πιά καμιά αμφιβολία και δυσπιστία.Ο Παπασταύρος φόρεσε την πολεμική στολή του, μακριά ποδήματα, κοντό ράσο και κοντή γούνα και ξέσκεπα χωρίς κάλυμμα τα μαλλιά, που ανέμιζαν στον αέρα.Θα 'παιρνε στον ώμο και το τουφέκι, αν δεν είχε την έδρα στο Πισοδέρι τουρκικός λόχος.Στον δρόμο κόλλησε μαζί τους και ο φίλος τους Αλβανός ενωμοτάρχης Χασάν Τσαούς.
Πήγαν στο δάσος στο στόμα του λύκου.
Τούς περίμεναν κομιτατζήδες!

Ο Χασάν Τσαούς κι' ο Θεόδωρος Γκότσης έπεσαν στον τόπο νεκροί.

Ο Γκότσης, γεμάτος σφαίρες και λογχισμούς, είχε και τις παλάμες του κομμένες.Φαίνεται πάλεψε.
Ο Παπασταύρος με δυο πληγές κατόρθωσε να ξεφύγη και να τρυπώση στο βάθος μιας ρεματιάς. Τον βρήκαν την άλλη μέρα με το κεφάλι ανοιχτό. Τον αποτελείωσαν οι καρβουναραίοι με τσεκουριές.
Γλύτωσε μονάχα ο Χατζηκώτσης.Οι καρβουναραίοι την ίδια νύχτα φόρτωσαν τα πράγματα τους και όσα κάρβουνα μπόρεσαν στα μουλάρια και εξαφανίστηκαν. Τα πλήρωσαν όμως άλλου αργότερα και αυτοί χωρίς να έξαιρεθή και ο μόνος καλός από δαύτους, που τον κράτησαν δεμένο όλη τη μέρα οι κομιτατζήδες, για να μη τρέξη και ειδοποίηση τον Παπασταύρο για την άτιμη παγίδα.

Αθάνατος!

Ελλαδα ΜΟΥ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση