«Ξεσπά» η μητέρα της 32χρονης: «Θα σε κάνουμε κομμάτια - Δεν θα ζήσεις!» (φωτό, βίντεο)

Σε δηλώσεις της σε τηλεοπτική εκπομπή η μητέρα της 32χρονης άτυχης εφοριακού, Δώρας Ζέμπερη, ξεσπά για τον χαμό του παιδιού της και αποκαλύπτει τον οικογενειακό Γολγοθά αλλά και άγνωστες πτυχές της αδικοχαμένης νεαρής.

Έκανε λόγο για έναν άνθρωπο ευαίσθητο, ευγενικό και με αυξημένο το αίσθημα της βοήθειας προς τον συνάνθρωπο.

Η κ. Γεωργία ανέφερε χαρακτηριστικά πως ακόμα δεν μπορεί να πιστέψει ότι η κόρη της έπεσε θύμα τέτοιας άγριας δολοφονίας, αφού όπως είπε «δεν πείραζε ούτε μυρμήγκι»

«Αυτό το κάθαρμα σκότωσε το παιδί μου. Που ούτε με λουλούδι δεν το άγγιζες. Η ποινή που του αξίζει είναι ο θάνατος» είπε η άτυχη μητέρα.

Συνεχίζοντας είπε: «Φοβάμαι πλέον για τα παιδιά. Έχω και άλλα παιδιά, αλλά φοβάμαι ότι με τους φονιάδες που αφήνουν ελεύθερους, ότι κινδυνεύουν. Ήταν κοντά στο σπίτι μου. Πρέπει να ήταν γείτονας στο Γαλάτσι. Ακούστηκε ότι ο φονιάς αγόραζε τσιγάρα από το ίδιο κατάστημα με την κόρη μου. Ντροπή που αποφυλακίστηκε το κάθαρμα. Αν έμενε κι άλλο έξω, θα έκανε κι άλλον φόνο. Τον τάισαν, τον πότισαν, τον έβγαλαν έξω και σκότωσε. Ντροπή. Δεν θα ντραπώ να πω την ποινή του. Μακάρι να μπορούσα... Οπωσδήποτε πρέπει. Ο φονιάς κατέστρεψε τα νεύρα των παιδιών μου. Σήμερα ήταν το δικό μου παιδί, αύριο θα είναι άλλο παιδί. Πρέπει να υπάρξει και ισορροπία».

Τη σκυτάλη πήρε ο αδερφός της Δώρας, λέγοντας πως:«Περνάμε δύσκολες ώρες. Το αφήνουμε στην ελληνική δικαιοσύνη, ώστε να τιμωρηθεί παραδειγματικά ο φονιάς. Ευχαριστώ την Αστυνομία που έπιασε τον σφαγέα της αδελφής μου. Δεν γίνεται να κυκλοφορούν τέτοιοι άνθρωποι έξω. Πόσες οικογένειες θα θρηνήσουν. Πρέπει να αλλάξουν οι νόμοι. Η αδερφή μου ήταν μια ηρωίδα».

Αυτό που του αξίζει είναι ο θάνατος

«Θέλω να αποδοθεί δικαιοσύνη και να αποδοθεί η εσχάτη των ποινών. Το μόνο που του αξίζει είναι ο θάνατος» τόνισε η κ. Γεωργία. «Ήταν ένα παιδί που μόνο καλό έκανε, ήμουν πολύ περήφανη. Ήταν πολύ χαμηλών τόνων, δεν ήθελε να δείχνεται» προσέθεσε.

«Ήταν ένα δώρο θεού για μένα. Όπως την έλεγαν Δώρα, ήταν ένα δώρο θεού για μένα».

Της λέγαμε να μην πηγαίνει στον τάφο

Η μητέρα της 32χρονης εφοριακού ανέφερε επίσης η οικογένεια είχε περάσει πολλά τελευταία. Η Δώρα επίσης είχε πληγωθεί πολύ από τον θάνατο του παιδικού της φίλου που σκοτώθηκε στην Πάτρα, και στον τάφο του οποίου είχε πάει το απόγευμα που δολοφονήθηκε.

«Ήταν ένα παιδί που στήριζε την Δώρα, ήταν φίλοι χρόνια. Στενοχωρήθηκε πάρα πολύ όταν πέθανε. Της λέγαμε να μην πηγαίνει για να μην πληγώνεται, αλλά δε μπορούσαμε και να το απαγορεύσουμε. Γιατί κι εγώ πήγαινα στον τάφο του αδερφού μου».

«Είναι υπεύθυνοι όλοι στο νεκροταφείο»

«Ήταν κάτι σαν ησυχαστήριο γι αυτήν το να πηγαίνει εκεί με όσα έχουμε τραβήξει. Κι εγώ η ίδια πηγαίνω 30 χρόνια στα νεκροταφεία. Τελευταία είχα πάει και σε αυτό το νεκροταφείο. Τέτοια ασυδοσία δεν είχα ξαναδεί σε νεκροταφείο. Είναι υπεύθυνοι όλοι εκεί μέσα γι αυτό που συνέβη. Ζήτησε βοήθεια το παιδί και δεν το βοήθησε κανένας. αδιαφόρησα»

Επεισόδια στα Δικαστήρια – Γονείς και πολίτες θέλησαν να λιντσάρουν τον δράστη

Καρτέρι στον καθ’ ομολογίαν δολοφόνο της Δώρας Ζέμπερη έστησαν νωρίτερα έξω από το κτίριο 9 της οδού Ευελπίδων στα δικαστήρια, οι γονείς της 32χρονης εφοριακού.

Μόλις τον είδαν να βγαίνει συνοδεία αστυνομικών όρμησαν επάνω του μαζί με άλλους πολίτες και τον χτύπησαν.

Η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου με τους αστυνομικούς να μην μπορούν να πάρουν από τα χέρια του πατέρα και της μητέρας της Δώρας Ζέμπερη τον 58χρονο καθ’ ομολογίαν δολοφόνο!

Η μητέρα του θύματος φώναζε με λυγμούς «θάνατος στον δολοφόνο». Οι αστυνομικοί προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τον πατέρα ο οποίος έλεγε συνεχώς «Αφήστε με να τον πιάσω στα χέρια μου».

Όταν κατάφεραν να τον φυγαδεύσουν, οι γονείς της Δώρας, αλλά και πολίτες άρχισαν να χτυπούν το αυτοκίνητο της ασφάλειας, ενώ κάποιοι πετούσαν και μπουκάλια!

«Αλήτη! Δολοφόνε! Θα σε κάνουμε κομμάτια! Δεν θα ζήσεις!», φώναζε επίσης η μητέρα της Δώρας Ζέμπερη.

Πολίτες επιχείρησαν να τον λιντσάρουν

Και πολίτες ξέσπασαν κατά του 58χρονου κατηγορουμένου για τη δολοφονία της 32χρόνης εφοριακού Δώρας Ζέμπερη κατά την προσαγωγή του στα δικαστήρια. Οι πολίτες επιχείρησαν να τον λιντσάρουν, φωνάζοντας: «Αλήτη έφαγες το κοριτσι. Ξεφτίλα, δολοφόνε».

«Αφήστε μας να τον σκοτώσουμε. Έχουμε παιδιά κι εμείς», φώναζαν οι πολίτες.

Εκτός εαυτού και ο αδερφός της Δώρας Ζεμπέρη βγαίνοντας από το κτίριο 9 όπου νωρίτερα σύμφωνα με πληροφορίες η μητέρα της είχε ένα λιποθυμικό επεισόδιο.

Πατέρας Δώρας Ζέμπερη: Να επανέλθει η θανατική ποινή

Εμφανώς ταραγμένος, ο Γιάννης Ζέμπερης μίλησε στους δημοσιογράφους. Αυτό που είπε, είναι ότι επιθυμεί να επανέλθει η θανατική ποινή. «Αυτά τα υποκείμενα, δεν είναι ούτε για μέσα ούτε για έξω. Να επανέλθει η θανατική ποινή», είπε χαρακτηριστικά.

Ο κατηγορούμενος ζήτησε και έλαβε προθεσμία για την Παρασκευή προκειμένου να απολογηθεί.

«Έτσι στοχοποίησα την Δώρα Ζέμπερη»

Αρχικά τονίζει το πώς μπήκε στο νεκροταφείο. Αλλά και την στιγμή που έβαλε στο «στόχαστρο» την Δώρα Ζέμπερη.

Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Στο νεκροταφείο αυτό πήγαινα και παλαιότερα και έπαιρνα κάτι ασημένια κηροπήγια και καντήλια που έβρισκα εκεί. Κάτι τέτοιο ήθελα να κάνω και εκείνο το απόγευμα, αλλά η κακιά η ώρα το έφερε και μαζί μου κουβαλούσα ένα μαχαίρι, στιλέτο ήταν.

Στο νεκροταφείο μπήκα από την πίσω πλευρά του, από την περίφραξη που είναι κοντά στις γραμμές. Δηλαδή για να καταλάβετε, ήρθα από το γήπεδο της Ριζούπολης, πήδηξα την περίφραξη των γραμμών του τρένου, πέρασα τις γραμμές και σκαρφάλωσα την περίρφαξη του νεκροταφείου. Μόλις μπήκα μέσα, πίσω μου είχα το γήπεδο.

Από εκεί, περπάτησα δίπλα από τα οστεοφυλάκια και επειδή δεν είδα κάτι που μπορούσα να πάρω, συνέχισα μέχρι που έφτασα σχεδόν στο κέντρο του νεκροταφείου. Εκεί, στάθηκα και είδα μια νεαρή κοπέλα να κλαίει μπροστά σε ένα τάφο. Η κοπέλα αυτή είχε μαύρα μαλλιά και φορούσε σκούρα ρούχα. Δίπλα της, στο πεζούλι, είχε αφήσει την τσάντα της που ήταν μπεζ στο χρώμα. Την κοπέλα αυτή την έβλεπα πρώτη φορά στη ζωή μου. Δεν γνώριζα ούτε αυτήν, αλλά ούτε και την οικογένειά της.

Κοίταξα γύρω μου και δεν είδα κάποιον εκεί κοντά. Μόνο κάτι γριές έβλεπα αλλά αυτές, ήταν πολλά μέτρα μακριά. Τότε σκέφτηκα να πάω να πάρω την τσάντα της κοπέλας, γιατί πίστευα ότι σίγουρα θα είχε μέσα κάποια λεφτά. Έτσι και έκανα. Την πλησίασα από πίσω, της έβγαλα το μαχαίρι και της είπα: «Δώσε μου την τσάντα σου τώρα». Εκείνη γύρισε ξαφνικά και άρχισε να με τραβάει και να χτυπιόμαστε, ενώ φώναζε κιόλας. Εγώ κρατούσα στο δεξί μου χέρι το μαχαίρι και με το άλλο χέρι τραβούσα την τσάντα για να την πάρω».

«Την μαχαίρωσα… χωρίς να το καταλάβω!»

Σύμφωνα με τις ίδες πληροφορίες, ο δολοφόνος φέρεται να κατέθεσε: «Χωρίς να καταλάβω πώς και ενώ παλεύαμε και πέφτανε γλάστρες και άλλα πράγματα γύρω μας, την χτύπησα με το μαχαίρι. Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσες φορές. Μετά, η κοπέλα που ήταν ματωμένη, άφησε την τσάντα και άρχισε να τρέχει προς το κέντρο του Νεκροταφείου, φωνάζοντας βοήθεια. Εγώ, γύρισα προς τα πίσω, δηλαδή προς το μέρος από όπου μπήκα στο Νεκροταφείο, κρατώντας την τσάντα της κοπέλας στα χέρια μου. Έτρεχα «κολλητά» στην περίφραξη και στα οστεοφυλάκια.

Στο δρόμο δεν ξέρω αν έριξα κάτι, αλλά μέσα στον πανικό μου δεν μου φαίνεται απίθανο. Είχα σαστίσει εκείνη τη στιγμή, δεν ήξερα τι έκανα, είχα θολώσει. Όταν έφτασα στο σημείο απ’ όπου είχα μπει στο Νεκροταφείο, κοίταξα τα χέρια μου και είδα ότι ήταν γεμάτα αίματα. Το αίμα ήταν της κοπέλας, γιατί εγώ δεν είχα χτυπήσει».